कधी येईल हृदयी
दत्त माझा गिरनारी
कधी नेईल मजला
सवे प्रभू गिरनारी
कधी हरेल भवाचे
घर बांधले तमाचे
काही नसल्या भ्रमाचे
होता दर्शन रवीचे
कधी सरेल हा टाहो
असा माझ्या उरातला
कधी पेटेल रे दिवा
मन मंदिरा मधला
बापा करी रे करुणा
हाक पडू दे रे काना
दास म्हणवितो तुझा
नच ठरावी
वल्गना
बघ सरला प्रकाश
दिस आला मावळती
येई येई जगजेठी
दाटे अंधार भोवती
घाली तुजला
हाकारे
दाटे पाणी डोळीयात
वाट पाहून शिणला
होई उदास
विक्रांत
© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा