तर्पण
*****
जाहले तर्पण
आत्मा उर्ध्वगामी
निवली ही भूमी
तापलेली
उधळली राख
चितेत थांबली
प्रवाही निघाली
अस्थि फुले
आता शिवतील
काक त्या पिंडी
उमटून शांती
अंतरंगी
पेटलेल्या मनी
दुःखाची कहाणी
स्मृतीच्या
सुमनी
शांत होय
झालेय आता
तक्षकाय स्वाहा
इंद्राय स्वाहा
होवो काही
भले केले वीरा
म्हणतो विक्रांत
असे पुरुषार्थ
हाच खरा
© डॉ..विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा