रविवार, १० फेब्रुवारी, २०१९

सुनामी



सुनामी

तू आलीस अचानक
एक सुनामी होऊन
अन् एक कहाणी
गेलीस समोर ठेवून

मी तर बसलो होतो
नुकता
सारे आवरून
फुललेल्या
वसंताच्या स्मृती
साऱ्याच पुसून

चालत होतो
रोज रोज
त्याच पथी
चाकोरीतील जीवन

वाहत अकारण
देह मन
गेलो गेलो होतो
स्वतःस विसरून

येताच तू मी ऐकले
हे ह्रदयाचे  धडधडणे
गात्रागात्रातील थरार
अन् मनाचे झंकारणे .

कऴले अचानक
अरे जीवन बाकी आहे अजून 

©डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

पुत्रशोक

पुत्रशोक  ( डॉ. हरेश मंगलानी सरांच्या मुलाच्या, डॉ. रौनकच्या आकस्मक निधनाने उमटलेली  व्यथा) ******* मुलाचे पार्थिव खांद्यावर वाह...