रेडे व पार्किंग

रेडे व पार्किंग

**********

डोकं नसलेल्या रेडा कुठे कसाही बसावा 

तसे आपण पार्किंग करत असतो भावा ।

रेड्याला हवी असते फक्त रिकामी जागा 

आणि पाणी साठून झालेला राडा  रोडा ।

प्रत्येक रेडा शोधत असतो ऐसपैस जागा

प्रत्येक रेडा होत असतो जागेसाठी वेडा ।

कुण्या रेड्याला दुसऱ्याची मुळीच पर्वा नसते 

त्याचे पोट भरलेले त्याला कुठे जायचे नसते ।

रस्ता कुणाचा तरी अडतो कोण संकटात पडतो

पण बिनडोक चढावर हा संथ रवंथ करत बसतो

त्या तळ्याचा मालक दुरून सारे पहात असतो 

आणि हसता हसता लोडवर गडबडा लोळतो ।

हे रेडे अडलेले कधी कुठे जाणार नाहीत ते

अनुभवाने इतक्या त्याला पक्के माहीत असते

कधीकधी भांडतात अन चिडतात हे रेडे

एकमेकांवर शिंगे ही उगा उगारतात रेडे ।

चिखल वाळून गेल्यावर शहाणे होतात रेडे

गळ्यात गळे घालतात पण शिकत नाही धडे ।

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

आम्ही खूप काम करतो .

आम्ही खूप काम करतो .

**†***************

जरी आम्ही हातावर हात ठेवून बसतो 

जरी आम्ही गप्पाटप्पात वेळ घालवतो 

जरीआम्ही कधीही येतो कधीही जातो 

तरी आम्हा वाटते आम्ही खूप काम करतो .

आम्ही दारी चा माणूस परत पाठवतो 

आम्ही इर्मजन्सीला महिन्याची तारीख देतो 

आम्ही आमची काम दुसरीकडे पळवतो

 तरी आम्हा वाटते आम्ही खूप काम करतो .

आम्ही दिवसाला अर्धा एक तास काम करतो आम्ही दोन तीन होताच पार थकून जातो 

मान्य पगार जरी पाव पावून लाख घेतो .

तरी आम्हा वाटते आम्ही खूप काम करतो .

आमचा साहेब 

रात्री अपरात्री  रावूंड घेतो

अन आमच्यावर वचक ठेवतो 

तो येताच आम्ही कामा लागतो 

पण साहेब येत अन् जातच राहतो

पण आम्हा वाटते आम्ही खूप काम करतो .

आता ही गोष्ट वेगळी आहे की 

माणुसकी हरवून गेलोय आम्ही 

नोकरीच्या शाश्वतीत  सुखावलोय आम्ही 

पण आमचे कोण बिघडू शकतो 

कारण आम्हा वाटते आम्ही खूप काम करतो .

संघटित आहोत आम्ही सही करून काम करतो 

अहो आम्ही असू निर्ढावलेले 

अन सरकारी पाणी प्यायलेले  

 सांगा आम्हा कोण सुधारतो 

तरी आम्हा वाटते आम्ही खूप काम करतो .

हा जर कधी काही झालेच तर 

आणि कुणी कुठे सापडले तर 

एखाद दुसरा घरी बसतो संघ आमचा जोर धरतो

त्याला पुन्हा इथे आणतो आम्हा समोर कोण टिकतो 

कारण आम्हा वाटते आम्ही खूप काम करतो .

ही नियमांची घट्ट घडी ही नोकरीची शाश्वती 

आणि आमच्या संघाची मजबुती 

आमचे कोण वाकडे करतो 

खरंच आम्हा वाटते आम्ही खूप काम करतो .

काम आमचे संथगती मिरवीत चालते लाल फिती 

अडली नडली इथे येती त्यांना लायकी दाखवतो

आणि जणू उपकृत करतो 

कारण आम्हा वाटते आम्ही खूप काम करतो .

दरबार

दरबार

******

भरला होता दरबार बसले होते सरदार 

सत्तेचा आवाज उंच होत होता धारधार 

कधी माणूस तर कधी खुर्ची बोलत होती 

दरबारी सारे जुने गप्प गुमान ऐकत होती 

दरबार्‍यांच्या हाती चाव्या गरगर फिरणाऱ्या 

कोटी कोटी उड्डानाच्या उंच उड्या मारणाऱ्या

सरदाराही माहीत होते दरबारीही जाणत होते  तरीही मान हलवीत जी जी हुजूर म्हणत होते 

सरदाराची मोठी चावी दरबार्‍यांची छोट्या चाव्या काही वेडे पेर त्यात त्यांनी फेकून दिल्या चाव्या

मग त्या आवाज नव्हता वा ऐकला जात नव्हता कानी खणखणाट मोठा कुठे वाहत जात होता

विक्रांत प्यादे एक होऊन खेळ सारा पहात होता अजब दुनिया तुझी दत्ता किती असे म्हणत होता

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

सश्याची शिंगे

सश्याची शिंगे

********

रे या जगी सुखे त्यालाच मिळाली

सश्याची शिंगे ज्यांनी की पाहिली  ॥१॥

छान असतात गोड दिसतात 

सुख दावेदारअसे म्हणतात ॥२॥

तेव्हापासून मी त्या शोधू लागलो

रोज त्याची स्वप्ने ही पाहू लागलो  ॥३॥

रानीवनी दुकानी सार्‍या हिंडलो

देतो सांगा भाव ज्या त्यास बोललो  ॥४॥

पण ते सारे होते चलाख चोर 

आगावू घेवून जाहले पसार ॥ ५॥

त्राण हरवले धन गमावले  

सारे यत्न माझे ते वाया गेले॥६॥

जो तो मज विचारू हे लागला

शिंगाचा ससा काय हो मिळाला॥७॥

मी हि मग तया खूप कंटाळलो

हो भेटला उगाच म्हणू लागलो ॥८॥

तेव्हापासून त्या त्रासातून सुटलो

सुखात एक असा गणला गेलो  ॥९॥

पण त्या कधी न पाहील्या सश्याचे 

कौतुक जे का माझ्या वेड्या मनाचे॥१०॥

 

कधी ना सरले मनात रूजले

शोधती डोळे अजून न थकले ॥११॥

दत्ता शोध हा नसलेल्या गोष्टीचा  

सांग कधी थांबायचा विक्रांतचा ॥१२॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘.

गुरू त्वा केला

गुरू त्वा केला

*********

मंत्र घेतला गुरु त्वा केला 

धोंडा ठेवला आरक्षणाला ॥

खुण ठेवली रांग लावली 

जरी न आली आपली पाळी ॥

चाले संसार हा व्यवहार 

पाय ठेवला  दो दगडावर ॥

तशी ती घाई तुजला नाही 

तरीही असे गळा माळही ॥

त्यावर तुझी भली वकीली 

ऐकून बुद्धी थक्क जाहली ॥

"मोक्ष असेल वा नसेलही

स्वर्ग दिसेल न दिसेलही॥

कुणा ठावुक कुणी पाहीला 

असला तर वांदा कशाला ॥

रिस्क कशाला हवी घ्यायला 

गुरुदेव तो असो हाताला " ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘५२७

झुम मिटींग

झूम मीटिंग 

*****

भले मोठे ओझे जणू 

घेउनिया पाठीवर 

जेव्हा येतो साहेब तो

झूमच्या  मीटिंगवर 

आम्ही आपले श्रोतेच 

हु की चू बोलत नाही 

बोलता छडी मिळते 

जाणूनिया असू काही 

तसा तर माईक ही 

आपला बंद असतो 

कॅमेरात चेहराही 

कोणी पाहत नसतो 

बोलणारे फक्त चार

चर्चेस वाव नसतो 

हुकुमाचे ताबेदार 

खरंच होयबा असतो 

पण ते बोलती छान 

अधिकारी शब्द ज्ञान 

आम्ही होतं कृतकृत्य 

हलवितो फक्त मान 

वर काय चालले ते 

नीट जरा कळू येते 

नोकरी सांभाळण्याचे 

कसब अंगी बाणते 

एक या झुमचे पण 

खरंच बरे असते 

पुच्छ हलवत उगा

नच पळावे  लागते 

*******

डॉ.  विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.com

मी कडू स्वभावाचा

कडू स्वभावाचा ( काव्य उपक्रमासाठी)

या आपल्या कडू पणाचा

उतारा मज न सापडला  

मग त्याचाच रंग लेवून

मी माझे पणा सजवला

आता हे कडूपण आतले

तुपात तळले साखरेत घोळले

तरी राहणार अगदी तसेच

मग दुनियेतही तसेच मांडले

हा आपण कडू बोलतो

कडूच प्रतिक्रिया देतो

गोड बोलणार्‍यांचा तर

फारच तिटकारा येतो

साले ते सारेच खोटारडे

आत एक बाहेर असलेले

साप जणू की हिरवेगार

झुडुपा खाली दडलेले

हळू हळू लोकांनी नाईलाजाने

आपल्याला तसाच स्वीकारला

दिसताच आपण, म्हणती ते

आला रे आला, कडू कारला

जास्त कुणी हटकत नाहि

नादी कुणी लागत नाही

कुणी जवळ केले तरीही

आपला कडूपणा सुटत नाही

अर्थात या कडूपणाचा

पण कधीच आपल्याला

कुणी किती म्हटले तरी

काही त्रास नाही झाला

अन या आतल्या रसायनाचा

आपण कधी राग नाही केला

जसे आहोत तसे आपल्या

या मनाचा स्वीकार केला

नाही येत बुवा आपल्याला

दुनिये सारखे वागायला

पण तशीच काही एक चव

असतेच ना हो कारल्याला !

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

तू अहिल्या !!

तू अहिल्या  !!

जग तसे छोटे आहे

दिशेमध्ये भरलेले

तू कोठे जाशील राणी

मन जरी वादळले

बंद कर दरवाजा   

कड्याकुड्या लाव जरा

जन्म गेला अंधारात

सवयीचा भाग सारा

बघ स्वप्न पाहू नको

मोहजळी पोहू नको

पोटासाठी गोतासाठी

सुरक्षाही सोडू नको

तसे काय कमी इथे

संसाराचे चाले गाडे

हरवता मन उगा

त्याला देई धडे थोडे

उडतील वर्ष बाकी

सरेल ही जिंदगानी

येवूनिया गेल्या किती

तयातील तू कहाणी

कुणी म्हणे तुला आहे

पंख काही मालकीचे

काहीतरी ऐकू नको

पदर ग ते शोभेचे

चंद्र मुळी तुझा नाही

तुझे नाही तारे वारे

येईल मालक घरी

तोच तुझा बाई सारे

आवड नावड तुझी

त्याला काय मोल आहे

म्हण नाथ स्वामी पती

व्यर्थ जरी बोल आहे

कुणीतरी भेटलेले  

प्राणप्रिय वाटलेले

भ्रम असतात असे

जागोजागी पडलेले

मरू देत वेडे मन

जळू देत व्यर्थ तन

अहिल्या होतेच अंती   

अशी वा तशी पाषाण

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

जैसी ते शुकाचेनि आंगभारें, नळिका भोविन्नली एरी मोहरें

  

साऱ्या पोपटा माहीत होते 

नळी कुठे ठेवली आहे ते 

तरीही धावले मोही पडले

लटकून अन उलटे झाले 

पिंजऱ्यात मग त्या लवंडून

पाठ शब्द घोकून घोकून 

पेरू मजेने खात राहिले

जगा ज्ञान देवू लागले

जागे व्हा रे नीट पहा रे  

आत्मरूप ते जाणून घ्या रे 

पाहता पाहता भरले पिंजरे 

भक्त माना डोलू लागले 

काही शिकलो मग मी ही 

जाड शब्द कधी न जाणले

आणि भोवती खूप जमवले

खुश मस्करे स्वार्थ भरले

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोने 

http://kavitesathikavita.blogspot.in

निवडचूका

शेतात परत। पिकेल गवत।
आणि ते चरत ।निर्ढावले ।।

शेताचे मालक । मागतील भीक।
गमावून पीक । पुनःपुन्हा ।।

मग पत्रावळी । शिते चिकटली।
जातील वाढली। तया काही।।

शित अभिमानी । छाती फुगवूनी
म्हणतील गाणी । अंधपणे।।

अहा किती गुणी । राजा अन राणी ।
न्यावीत वाहूनी । पादत्राणे ।।


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
kavitesathikavita.blogspot.in

बँकवाला मित्र

जुन्या नोटा बंद पडल्या

अन नव्या मिळेनाश्या झाल्या 

तेव्हा मला आठवण आली  

प्रिय मित्रा तुझी

अन त्या तुझ्या बँकेची

खरंच सांगतो

तूच मित्र माझा खरा

अगदी भावाहून जवळचा

नाही भेटलो बहू दिवसात वा

जरी फोन हि साधा न केला

पण खरंच सांगतो

नोट पाहिली की तुझी आठवण

नित्य येत असे मजला 

अन मी विचारत असे

त्या प्रत्येक नोटेला 

कसा आहे भाऊ माझा 

नोटा मोजून नाही ना दमला 

उसने मागण्या कुणी आला 

देतसे पत्ता सदा तुझा 

लोनच घे तुझ्याकडूनच 

बघ बजावत असे त्याला 

आजकाल तर तू स्वप्नात येतोस

रोज नोटा बदलून देतोस

शर्ट गुलाबी पॅन्ट करडी

मॅचिंग असा छान शोभतोस 

बरं तर ते राहू दे

महिण्यापूर्वी गेलो होतो केरळला

वाहिनीसाठी कांजीवरम अन

खास एक आणला शेला

आणि ते मसाले थेट बागेतले

तुझ्यासाठी होते आणले 

काजू गोव्याचे अन ते काही

छोट्यासाठी खेळणेही 

कधी येऊ मग सांग भेटायला 

तसे काम बिक काही नाही 

पण भेटल्यावर बोलू काही 

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in/

काव्य रसिक मित्रांस

काव्य रसिक मित्रांस

बघा कळले तर

मी काय म्हणतो ते

पण कळण्याची सक्ती नाही

बघा चालली तर

गाडी जुनाट

बॅटरीत पुरेशी  शक्ती नाही

कुणाच्या हातात

असते काही जादू

नशीब कधीच रुसत नाही

माझे कशाला हो

विचारता काही

बटाट्याचे रूप बदलत नाही

कारण नसता

भेटलो आपण 

देणे घेणे असेल काही

आता घेणे का देणे

अवघड प्रश्न 

मी तरी सोडवत नाही

फुकट हवय का

घेवून जा सारे

कुणी सुद्धा अडवत नाही

आपले काय होते इथे

माल बापाचा

कधीच संपत नाही

कसले गुपित

अन कसली कोडी

कुणा स्वस्थ बसवत नाही

उधळल्या अश्याच

म्हणून कुणी रे

हिरे गारा ठरत नाही

घेणाऱ्यानी घेतले

जाणाऱ्यांनी टाकले

तरी वस्तु बदलत नाही 

किती तेल लावले तरी

विक्रांत टकलास

केस उगवत नाही

विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in