सावरकर.

सावरकर (पुनर्लेखन)

*******

ज्याच्या घरात 

तात्यासाहेब सावरकरांना मान आहे 

आदर आहे

त्याच्या मनात 

सावरकरांचे शब्द असणारच  

ज्याच्या मनात सावरकरांचे शब्द आहे.    त्याच्यामध्ये आग ही असणारच 

ती आग साधीसुधी आग नसते 

ती यज्ञवेदित धडाडणारी 

पवित्र ज्वाला असते .

त्या शब्दांचे किती  ऋण आहे माझ्यावर

हे मी जाणतो

आत्मग्लानीतून स्वधर्म लांच्छनांच्या 

मी बाहेर पडलो 

ताठ मानेने हिंदुत्वाच्या तटावर

मी उभा राहीलो 

या  माझ्या अन अश्या अनंत मनाला 

परकीय सत्तेने भाषेने  संस्कृतिने

आणलेले तमोमय मलिन मळभ

दूर सारले त्या शब्दांनी.

या धर्मातील अनिष्टता ही

जाणली मानली 

ती दूर करायचे धारिष्ट  व बळ दिले

दृष्टी  उघडली

धर्म विज्ञान संस्कृती देश भाषा 

यांची सारी परिमाणे बदलली

जी कधीच कळले नव्हती

मनावर लादलेली लावलेली

खुज्या महापुरुषांची खोटी चित्रे

दिली टरकावून फाडून फेकून

होय भाजले मन तेव्हा 

ओरखाडेही उमटले 

पण लखलखीत झाले  पात्र 

सार्थ अन व्यर्थ कळले

सरकारी शालेय पुस्तकात 

सावरकर तसे नव्हतेच

असेलच तर एका पॅरा मध्ये

अभिनव भारताशी जोड्या लावायाला 

उपयोगी पडायचे 

किती कद्रुपणा हा.

पण ते ही बरे झाले 

अंध भक्तीभावाने 

नाही स्विकारले मी त्यांना 

कारण आता ते व्यक्ती नव्हते

एक जीवन दृष्टी होते

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ 

डॉ वर्तक बोध

डॉ.वर्तक बोध

***********

शस्त्र त्याग होता

आक्रांत धावती

देशाला लुटती 

अनायासे॥

तुटते आसन 

होतो अपमान 

अब्रू धुळदान

होत जाते ॥

मग या देशात

सुख ते कुठले

मातीत लोटले

कमावले ॥

अहो शस्त्रावीन

शांती न नांदते

कथा ही दिसते

जगतात .॥

रामकृष्ण शस्त्र

घेवून लढले 

परशुरामे केले

तेच कार्य .॥

वधावे राक्षस

क्षत्रिय तामस

रक्षावे धर्मास

पुन:पुन: ॥

परी किती वेळा 

देवा साद द्यावी 

का न तू करावी 

सोय तुझी ॥

क्षमा दुर्जनास?

ठेव गुंडाळून 

शस्त्र परजून 

उभा रहा ॥

सांगे विनायक 

कितीदा तुजला 

काय रे कानाला 

भोक पडे ॥ 

विक्रांता भेटले 

डॉक्टर वर्तक 

दाविले प्रत्येक 

मर्म स्पष्ट ॥ 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

वि. दा. सावरकर

त्या शब्दांचे ऋण माझ्यावर
ते नाव असे मम हृदयावर
ते दृढ अमर विजयी विचार
देती मम आस्तित्वा आधार

ते जळले रक्त जड कोलूवर
ते अडले अश्रू ह्र्दतटबंदीवर
ती भव्य स्वप्ने त्या भिंतीवर
ती चित सरिता उमटे मनावर

ते नाव एकच वि दा सावरकर
कळले त्यालाच फक्त कळणार
दुर्बुद्धी दुर्भाग्यी पूर्वगृहीत येर
कुपमंडूक व्यर्थ बरबटले खरोखर
 

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/