या जन्माच्या
वाटेवरती
दत्ता लई लई
काटे रे ॥धृ॥
येता पायात
टोचतात रे
पाहता मनात
खुपतात रे
जाणता ह्रदयी
रुपतात रे
अंती तुलाच
स्मरतात रे ॥१॥
दत्ता काट्याचे
भय नाही रे
दत्ता चालण्यात
गय नाही रे
दत्ता मनात
फक्त राही रे
तुझ्या प्रेमाचे
बळ देई रे ॥२॥
© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा