पाणीयाचे थेंब
पडता पाण्यात
नक्षी वलयात
उमटती
हिरव्या डोहात
चंदेरी कड्यांचे
सौंदर्य क्षणांचे
दृश्य होते
वलया न क्षिती
मिटून जाण्याची
येण्याची जाण्याची
कधी कुठे
तिथलेच पाणी
होय वरखाली
ऊर्जेची कोवळी
रेष धावे
आयुष्य वलय
तैसे अस्तित्वाचे
एकाच क्षणाचे
विश्व डोही
विक्रांत पाहतो
घडता सोहळा
पाहणारा डोळा
होऊनिया
डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा