पुन्हा तोच वार
त्याच व्रणावर
जन्म दुःखावर
डाग नवा
सुटता सुटेना
व्यथेचा डोंगर
जन्म पायावर
उचलेना
अवघी वचने
करून भरली
रानाने ऐकली
मुक पणे
आणि वाटवधे
स्नेहळ प्रेमळ
करून घायाळ
गेले कधी
गळे थेंब थेंब
रक्त जन्मातून
संपावे म्हणून
संपेचना
अवघा आक्रोश
मृदुल फुलांचा
मधूर गंधाचा
खुप छान ह्रदय स्पर्शी.
उत्तर द्याहटवाThanks
उत्तर द्याहटवा