शुक्रवार, १४ फेब्रुवारी, २०२०

प्रीती झाला




पुन्हा तोच वार 
त्याच व्रणावर 
जन्म दुःखावर 
डाग नवा 

सुटता सुटेना 
व्यथेचा डोंगर 
जन्म पायावर 
उचलेना 

अवघी वचने 
करून भरली 
रानाने ऐकली 
मुक पणे 

आणि वाटवधे
स्नेहळ प्रेमळ 
करून घायाळ 
गेले कधी

गळे थेंब थेंब 
रक्त जन्मातून 
संपावे म्हणून 
संपेचना 


अवघा आक्रोश 
मृदुल फुलांचा 
मधूर गंधाचा 
प्रीती झाला



© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
 http://kavitesathikavita.blogspot.in

२ टिप्पण्या:

युगे साक्षीदार

साक्षीदार ******** अनंत असतो प्रवास जीवाचा मातीत रुजून  विशाल व्हायचा ॥ नव्या रुजण्यात म्हणते जीवन नव्या उमेदी मी आकाश होईन ॥ घड...