शनिवार, ५ नोव्हेंबर, २०१६

माझे शोधणे मजला भेटले








लागली आग त्या शब्दांनी माय
वाचण्याचे नि सरले उपाय
आता मी लपवू कुठे स्वत:ला
साऱ्या शून्याचा सुटला गुंडाळा
धावतो अहं जरी कासावीस
जमीन उरली नाही पायास
वाजती चाबूक वळ न उमटे
मिटताच डोळे लख्ख दिसते
पेटे जाणीव अंगण भरते
माझे मीपण मलाच पुसते
शोधता काही हरवून गेले
माझे शोधणे मजला कळले

डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोने









कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

सूर्य

सूर्य  **** दिशा पेटवून सूर्य  होताच नामा निराळा  ती वाट दिगंतरीची  करुनी पायात गोळा ॥ ते स्वप्न चांदण्याचे त्याला कसे कळावे  मि...