शनिवार, ५ नोव्हेंबर, २०१६

माझे शोधणे मजला भेटले








लागली आग त्या शब्दांनी माय
वाचण्याचे नि सरले उपाय
आता मी लपवू कुठे स्वत:ला
साऱ्या शून्याचा सुटला गुंडाळा
धावतो अहं जरी कासावीस
जमीन उरली नाही पायास
वाजती चाबूक वळ न उमटे
मिटताच डोळे लख्ख दिसते
पेटे जाणीव अंगण भरते
माझे मीपण मलाच पुसते
शोधता काही हरवून गेले
माझे शोधणे मजला कळले

डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोने









कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

ऐकणरे भेटते तेव्हा

ऐकणारे भेटते तेव्हा ****** जेव्हा कोणी ऐकणारे भेटते तेव्हा  शब्दांनी भरून येते आकाश अन  कोसळते अनावर होऊन थांबवल्या वाचून थांबल्...