मंगळवार, २९ नोव्हेंबर, २०१६

चंद्र सूर्य तारे





चंद्र सूर्य हे अगणित तारे   
सखे सोबती माझे सारे  || 
मजसाठी रवी लवकर उठतो
जग सारे सजवून ठेवतो
कधी सोनेरी कधी तांबडे
मेघांना किती रंग ते देतो ||
आणि रात्री मी घाबरता  
चंद्र हसून मज धीर देतो
शुभ्र प्रकाशी वाट दावतो
चांदण गाणे सोबत गातो ||
लुकलुक तारे आभाळ भरती
नक्षी किती वर नभात करती
मृदू रेशमी मज नीज आणती
स्वप्नदेशी सवे घेवून जाती ||

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

पुत्रशोक

पुत्रशोक  ( डॉ. हरेश मंगलानी सरांच्या मुलाच्या, डॉ. रौनकच्या आकस्मक निधनाने उमटलेली  व्यथा) ******* मुलाचे पार्थिव खांद्यावर वाह...