१
चंद्र कोवळे
मन थरथरले
त्या अवसेला …
२
फांदीवरचा
उगा पक्षी उडता
झाली कविता ....
३
फुल म्हणाले
मी उमलून आले
जग जिंकले
४
मन कळता
हे जगणे सरले
मृत्यू व्यापले
५
दुख भरले
आकाश दाटलेले
वर्षा होईना
६
मन पाहीले
मी मीपण सरले
देव जाहले
७
झोक्या वरुनी
सुख नभात गेले
फांदीस सले
८
तोही सखीचा
होता एक बहाणा
येणे न पुन्हा
९
सुख घरात
अडखळे दारात
उंच उंबरा
१०
भक्त भरला
जगात मिरवला
भक्त नुरला
11
हिरवे पाणी
घनगर्द साठले
भय थिजले
१२
एक पाकळी
हळूच ओघळली
वादळ झाली
१३
सरली गाणी
यमुनेत बुडाली
माठ फुटली
१४
आता म्हणू मी
माझे इथे कुणाला
ऋतू जळला
१५ .
देहाचे ओझे
या होय धरणीला
जातो लयाला
१६
नकाच शोधू
कधी मी माझ्यातला
म्हणती मेला
१७
पापण्यात तू
डोळा भरले पाणी
जाय सांडूनी
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा