गुरुपदी होता भेटी
पुन्हा मागे फिरू नको
जीव देई तया दारी
पायरी ती सोडू नको
हजार बसो ठोकरा
माथा फुटो पुन:पुन्हा
जन्म लावूनी पणाला
करी सार्थक जीवना
सापडता श्रेय तुज
दवडू नकोस तयाला
मानपान रितीभाती
ठोकर मार जगाला
तिथे चुकता चुकीने
व्यर्थ जाईल रे जिणे
जन्म मृत्यूत धावणे
प्रारब्धी केविलवाणे
हेच माझे सारे काही
पटो हृदयाची ग्वाही
मिळो संजीवनी जीवा
अन्य कुठे जाणे नाही
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा