*****
माझे प्रारब्धाचे
डोईजड ओझे
उतरावे साचे
दत्तात्रेया
अंगी नाही बळ
टाकण्या पाऊले
ओझे जखडले
जीवनास
एक एक दिस
विझवी प्राणास
देहाचा आभास
दृढावून
होई तगमग
श्वासात दाटून
डोळे ओघळून
सदोदित
देई गा बा मज
कृपेचे ते दान
दत्त दयाघन
मावुलीये
विक्रांत उपाशी
नये तव दृष्टी
होवून हिंपुटी
साद घाली
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा