तू गेलास न सांगता
न बोलता अचानक
नाव गाव सारे टाकून
अज्ञात अशा
भविष्याची चादर ओढून
तसे तर तुलाही माहित होते
मलाही जाणवत होते
विझणाऱ्या दिवसांचे ते
क्षितीज झाकोळणे होते
दिवस काही महिन्यांचे
फक्त सोबत राहणे होते
पण तू गेलास अन्
माझे जगणे म्हणजे
एक प्रदीर्घ प्रतीक्षा झाली आहे
तुझा येण्याची
कदाचित जन्मभराची
माझ्या सरलेल्या वर्षांचे
दुःख मला नाही
माझ्या हरवल्या सौख्याचे
दुःख मला नाही
माझ्या या वाट पाहण्याचेही
दुःख मला नाही
दुःख आहे फक्त
तुझे न सांगता जाण्याचे
जर तू म्हटला असतास
तर मी आले असते तुझ्यासोबत
या जगाच्या टोकापर्यंत
तुझे दुःख वाटून घेत
तुला साथ देत
तुझ्या वेदनांची सावली होत .
आणि कदाचित
तुला निरोपही दिला असता
अखेरचा ...
डोळ्यात पाणीही न आणता.
तुझा हात हातात घेत
डॉ.विक्रांत प्रभाकर
तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा