**********
तुझे खूप सुखावले
डोळ्यातील डोळे तुझे
जळी का गं पाझरले
गेली विझुनिया आग
रान ओकेबोके झाले
जळलेल्या फांदीवर
स्वप्न का गं सादळले
ऋतू नव्हताचं जरी
तुरे डोहाळ्याचे आले
जाता गळून मोहर
वेड का गं मावळले
येते उधाणून वर्षा
कोसळते धरेवरी
चिंब भिजतो कातळ
नच विरुढतो परी
मोडू दे ग वाटा तुझ्या
माघारल्या पाउलांनी
बघ पुन्हा जाऊ नको
कधी अशी अनवाणी
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा