गुरुवार, २७ जून, २०१९

करुणा बहाळी




मज देऊनिया शब्द 
कृपा दत्तराये केली 
प्रीत दाटली मनात 
पदी वाहता ती ली

बाप कृपाळु कैवारी 
मज धरूनिया हाती 
मार्ग सुकर करून 
आडरानातून काढी 

शब्द पिकल्या मनाचा 
मज करूनिया माळी 
करी कौतुक जगात 
असा करुणा बहाळी 

त्यांच्या प्रेमात गुंतलो 
मज हरवून गेलो 
प्राप्त भोगतो संसारी 
नच इथला उरलो

ऐसा कैवल्याचा रंग 
मज खुणावू लागला 
यत्न अवघा सरला 
शब्द सोहळा उरला 

नका विचारू आणिक 
विक्रांत आहे का गेला 
येण्या जाण्याचा संकल्प 
सारा दत्तमय झाला 

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
००००००


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

आरसा

आरसा ****** तुझिया डोळ्यांनी मीच मला पाहतो वादळ संवेदनांचे कणाकणात वाहतो  कविता तुझ्यावरच्या  लिहून खुश होतो  मी तुला खुश करतो क...