सोमवार, ९ ऑक्टोबर, २०१७

एक पाऊस



एक पाऊस


दाटलेल्या नभातून
पाणी ओघळत होते
संततधारेत विश्व
अवघे भिजत होते


भिजलेले तन सारे
पाऊस झेलत होते
आणि मनातून ओले
सुख उमलत होते


जन्म सारा जगणेही
क्षण कवळत होते
जळी जणू अस्तित्व त्या
हरवू पाहत होते


पाणीयाच्या देहातले
पाणी उसळत होते
सुख डोळे ओघळूनि
जीवना भेटत होते 

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

पुत्रशोक

पुत्रशोक  ( डॉ. हरेश मंगलानी सरांच्या मुलाच्या, डॉ. रौनकच्या आकस्मक निधनाने उमटलेली  व्यथा) ******* मुलाचे पार्थिव खांद्यावर वाह...