प्रेम कविता लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा
प्रेम कविता लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा

शनिवार, २६ जुलै, २०२५

श्रावण१ (प्रेमकविता)

 
 
 
श्रावण १( प्रेमकविता)
*******
येई रे श्रावणा येई माझ्या दारा 
घेऊनिया धुंद ऊन पाणी वारा 
तुजला पाहता आठवते कुणी 
इंद्रधनु पुन्हा उमटते मनी 
तेच अवखळ सरी सम येणे 
सोनेरी उन्हाचे मोहक हसणे 
कधी बोलावणे कधी पिटाळणे 
हिरव्या स्पर्शाने मन मोहवणे 
घडे लपंडाव ऊन सावलीचा 
हर्षित मनात स्मृती लाघवाचा 
होतो मंत्रमुग्ध तुज पाहतांना 
स्वप्न जागेपणी दिसते डोळ्यांना 
येईन वाटते मज ती शोधत 
ओढाळ पायांनी निर्झरची होत 
मग बहरेन पुन्हा तो प्राजक्त 
वेचून घेईन सुमन एकेक 
देईन श्रावणा तुजलागी मिठी 
भिजुनिया चिंब ठेवीन रे दिठी
*****
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

गुरुवार, २९ मे, २०२५

लव्ह , लॅब आणि रिपोर्ट

लव्ह , लॅब आणि रिपोर्ट
*******************

रक्त माझे आज तुझ्या लॅबमध्ये येणार आहे 
बघ निरखून त्यात नाव  तुझे असणार आहे ॥

पाहील्याविना कुठले कुणाचे हे नमुने आहे
माहीत मला काम तू भराभर करणार आहे ॥

जर कदाचित विसरशील तू नाव ते बघणे 
हरेक पेशी तरीही तुला ओळखणार आहे॥

बघत आहेस तू ते त्यांनाही कळणार आहे 
पाहता तू त्याकडे रंग त्यांचा बदलणार आहे ॥

दाखव जरा ओळख त्या भेट तर घडणार आहे
चुकू दे मान्य मला रिपोर्ट तुझा चुकणार आहे ॥

होय ग नक्कीच रोग भलता दिसणार आहे
पण मी कधी काय केली तुझी तक्रार आहे ॥

हवा कुणाला उपचार इथे प्रेम आजार आहे
बरा न व्हावा कधीही जीवनाचे उपकार आहे. ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ .

शुक्रवार, ११ एप्रिल, २०२५

भेट

भेट
***
तुझ्या डोळ्यांचे काजळ 
आणी जगात वादळ 
तुझ्या डोळ्यातील धार 
करी काळजात घर ॥१
नाते तुफानाचे तुझे 
गीत स्वच्छंद धारांचे 
देही भिनलेले वारे 
मनी पिसारे स्वप्नांचे ॥२
घोर वादळी तरीही 
ज्योत प्रेमळ निर्मळ 
आभा मिरवे कोवळ 
तेज प्रकाश सोज्वळ ॥३
तुझे येणे होते मनी 
जणू पागोळ्याची गाणी 
देह भिजल्या वाचून 
भरे ओंजळ स्पर्शानी ॥४
भेट क्षणाची मनाची 
जणू शुभ्र दामिनीची 
क्षण भेटीत अद्भुत 
घडे वर्षाच सुखाची ll५

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शुक्रवार, २१ फेब्रुवारी, २०२५

झिंग

झिंग
*****
चुकार डोळे गर्द सावळे 
नच कळती रे कुठे गुंतले

यंत्र हातात गुपित ओठात 
कोण चालले शोधत एकांत 

आणिक चाहूल लागता जरा 
का गोरामोरा तो होय चेहरा 

मग वळून दिशा बदलून
जातेय कोण नजर चोरून 

तरीही कळते कळणाऱ्याला 
मीन लागला कुण्या गळाला

गळ कुणाचा घास कशाचा 
शोध कुणा का उचापतीचा 

धूर्त मासळी मृदू गोरटी 
करते जे ते सारे जाणती

जा बाई तव घे आमिषाला 
मेख  त्यातली ठावुक तुजला

भीती सोडता रित मोडता
प्रीती रंगून ये तव हाता

असो खरी वा उगाच खोटी 
झिंग आणते  मदिरा ओठी
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

सोमवार, १० फेब्रुवारी, २०२५

तुला पाहिले

 
तुला पाहिले
*********
बटा रेशमी रुपेरी मागे सारतांना 
मी तुला पाहिले 
विजेसम कोसळतांना 

गीत तरल तलम उगा गुणगुणतांना
मी तुला ऐकले 
भैरवीत नाहतांना

रंग सोनेरी बिलोरी डोळी साठवतांना 
मी तुला पाहिले 
गूढ सांज होतांना 

किती ऋतू आले गेले कळेना आठवेना 
मी तुला पाहिले  
हरेक ऋतूत सजतांना 

ती तशीच ओढ तुझी व्यापूनि आहे मना 
मी मला पाहिले 
तुझ्यासाठी जगतांना

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, ५ फेब्रुवारी, २०२५

कोष

कोष
*****
आपल्यासाठी फक्त आपण जगत असतो 
कोषात सुरक्षतेच्या निवांत राहत असतो 

कधी कधी कोषाला पडतेच एक भोक इवले 
अन् मग वादळ जीवाला स्पर्शून जाते थोरले 

वादळाची झिंग आणि जाणवतो थरार 
उतावीळ जीव होतो त्यावर होण्यास स्वार 

पण तुटलाच कोष जर सुटले सर्व आधार तर 
वाटते भरवसा वादळावर कोणी ठेवायचा बर

येताच भान सुरक्षतेचे स्मरतात सर्व व्यवहार 
येवूनिया हाती सुई दोर  शिवली जातात छिद्र 

घोंगावते वादळ राहते गर्जत कोषावर धडकत
शांत निवांत निर्जीव कोषात कुणी राहते नांदत 

कोण जगले मेले कोषात कुणालाही नाही कळत 
भाग्यवान असती ते ज्यांना वादळ खांद्यावर घेत 

कोषात जगण्यापेक्षा वादळात मरण बेहत्तरअसत
जगण्याला जीवनाचा स्पर्श होणे महत्त्वाचे असतं 

अन वादळ पाहून जाणून जे त्याला नाकारतात 
खरोखर या जगी त्याहून दुर्दैवी कोणीच नसतात

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

मंगळवार, २३ जुलै, २०२४

व्यापूनिया

व्यापूनिया
********
व्यापूनिया जीवनाला
तू अशी राहिली आहेस 
मज चिंब चिंब करणारा 
तू आषाढ झाली आहेस ॥

आयुष्याचे गणित मज
कधीच कळले नाही
वजाबाकीत प्राक्तनाच्या 
तू नशीब झालीआहेस ॥

आकडे बदलती दिवसाचे 
पण सूत्र बदलत नाही 
तीच होऊन सांज सकाळ 
तू मनात ठसली आहेस ॥

येतात ऋतू नि जातात
रंग नभाचे बदलतात 
स्मृतीमध्ये घन मेघांच्या 
तू चंद्रकोर झाली आहेस ॥

किती भेटले मित्र मैत्रिणी 
आठवतात कधी कुणी 
मनी कायम रुणझुणती
तू गुणगुण झाली आहेस ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

मंगळवार, ११ जून, २०२४

झाड


झाड
****
फांदीफांदी वठलेली पानंपानं सुकलेली 
कलथून खोड जुणं अर्धी मुळे उन्मळली
तरी झाड पडेना माती काही सुटेना ॥१

जरी आभाळ जमेना सावली काही धरेना
जीर्ण शीर्ण फांदीवर वेडा पक्षीही बसेना
तरी झाड रडेना आस काही सरेना ॥२

स्वप्नाची ती साद नाही मेघाची ही साथ नाही
आणि पहाटे भुवर दव ते उतरत नाही
तरी झाड हालेना हट्ट आपुला सोडेना ॥३

तापलेला कणकण मरणारा क्षणक्षण
सर्वदूर भितिजा पर्यंत फक्त एक मरण
तरीही झाड मोडेना पांढरे निशाण लावेना ॥४

प्रेम मरत नसते आस तुटत नसते
आषाढाचे स्वप्न उरी सदा झुलत असते
म्हणून झाड मरेना वेल मनीची सुकेना ॥ ५

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ .


शुक्रवार, १७ मे, २०२४

रुतून बसणं


रुतून बसणं
********

जर मी तिला म्हटलं की 

मला अजूनही तुझीच स्वप्न पडतात 
तिला हे खरं वाटणार नाही कदाचित

अजूनही स्वप्नात तोच वेडेपणा येतो अंगात 
करतो मी काही बहाणे येतो तुझ्या अंगणात 

तिथे सुद्धा बहुतेक वेळा तू तर नाहीच भेटत 
आणि मग राहतो मी तिथेच पुन: पुन्हा रेंगाळत

 इतकं खोलवर मनात रुतून बसणं हे बरं नसतं 
की हे जागे पण ही मग नकोसं वाटू लागतं
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

गुरुवार, ४ एप्रिल, २०२४

भान


भान
*****
चांदण्याचे 
तुझे हात 
लखलखतात 
माझ्या मनात  ॥
स्पर्श अमृताचे 
ओघळतात 
आतुरल्या
कणाकणात ॥
आल्याविना 
येतेच तू 
गेल्या विना 
जातेस तू ॥
हरवते जीवन 
हरखते जीवन 
तुझ्याचसाठी 
सजते जीवन ॥
प्रकाश प्राशून 
माझा प्राण 
होतेस तूच
हरपून भान ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 


गुरुवार, २५ जानेवारी, २०२४

घडो स्मित

घडो स्मित
********
तुझा राम तुझ्यासाठी राहू दे समर्थ ओठी
जाणतो स्मरण अन्य तुझ्यासाठी आडकाठी ॥१

अगा कोडे जीवनाचे कोणा कसे उलगडे 
परी खरे वाटते हे कुण्या जन्मी होते नाते ॥२

तत्व किती पुरातन वाहते हे जन्मातून 
भेटूनिया पुन्हा पुन्हा जाते पुन्हा हरवून ॥३

एक पुन्हा ताटातूट जरी दिसे डोळियांना 
साद घाली कोणीतरी अनादी या प्रेरणांना ॥४

ओंजळीत कधी वाटे तुझे तप्त दुःख घ्यावे 
परी तुझे निग्रहाचे हात कैसे उघडावे ॥५

अन् भिती मनी एक नको पुन्हा दुरावणे
उभा तुझ्या अंगणात घडो स्मित देणे घेणे ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ ,🕉️

रविवार, १८ जून, २०२३

पाऊस पहिला

पाऊस पहिला
************
पाऊस पहिला नभात दाटला 
मज आठवला गाव चिमुकला ॥

त्या गावामधला तो पथ इवला 
जलमय झाला गंध विखुरला ॥

पथावर त्या ती होती चालली 
दप्तर पेलत वर छत्री धरली ॥

लाल रिबीनी वर घट्ट वेणी
भालावर अन गंध रेखुनी ॥

भिरभिरणारे ते टपोर डोळे 
गर्द काळे अन तेज दाटले ॥

तिला दिसावे वा तिने पहावे 
केली धडपड ती मलाच ठावे ॥

हाका मारणे कुणा मोठ्याने 
डबक्यावरून वा उडी मारणे ॥

प्रताप असले बहुत मी केले 
कुणासाठी हे तिजला कळले ॥

कौतुक भरले डोळ्यामधले 
मग मजवर होते बरसले ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘




शनिवार, १४ मे, २०२२

ते डोळे

ते डोळे
*******

ते डोळे 
विस्फारलेले
मोठमोठाले
थांग नसले
डोह जाहले

ते डोळे 
बावरलेले
किंचित खुळे 
भान विसरले 
हरखून गेले

ते डोळे 
केसा आडले 
लज्जित ओले
काजळ ल्याले 
दूर थबकले 

ते डोळे 
नितळ काळे
टपोर भोळे
भूल पडले
जीवन भरले

ते डोळे 
हरखून गेले 
मनी ठसले 
गीत जाहले 
वसंतातले

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘४५२

सोमवार, २४ जानेवारी, २०२२

रागावल्या नंतर

रागावल्यानंतर
***********

काहीसे तुटक दुखावले आत
होते शब्द रुष्ट तुझिया ओठात ॥

ठेवीन तुजला सदा आनंदात 
जरी ठरविले होते मी मनात ॥

काय करू पण चुकलेच कुठे 
अनवधानाने जशी काच तुटे ॥

पण त्या चुकीत नसे प्रतारणा 
दुराव्यात काय मिटतात खुणा ॥

मग भेटलीस पुन्हा एकवार 
फुलला मोहर धुंद मनावर ॥

हरखल्या जीवी गुंजे तव नाव 
डोळ्यात उमटे तोच प्रेमभाव ॥

सोडना गं सखी खोटा राग आता
देई पुन्हा तव हात माझ्या हाता ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

शनिवार, ८ जानेवारी, २०२२

उपकार

{photo .from internet.}
उपकार 
******

जा उधळीत रूप तू
तुझाच बाजार आहे 
मी एकटा कुठे इथे 
हे दर्दी हजार आहे 

तू पाहू नकोस कधी 
दिसणे मुश्किल आहे 
दाटून आभाळ थोर
तुझा जयकार आहे 

नच मागतो तुला मी 
हि स्वप्न हजार आहे 
नि वार काळजावर 
जे माझे उधार आहे 

किती चोरले कटाक्ष 
चुकवीत या जगाला 
देऊ कसा त्या परत 
जगण्या आधार आहे 

तू येऊ नकोस कधी
दुनिया आबाद आहे 
तू भेटलीस काय हा
कमी उपकार आहे

जगतो येथे विक्रांत 
स्मृतीत राहतो आहे 
पाहतो सदा अंतरी
तुझाच वावर आहे  

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 

बुधवार, ५ जानेवारी, २०२२

चित्र

चित्र
*****

तू हरवून गेलीस 
सोबत तुझी चित्रही
प्रत्यक्ष दुर्लभ जरी 
तो आधार होता काही 

किती दिस उलटली 
स्मृतिचित्रे हरवली 
निर्गुणात याद दृढ 
डोळे कासाविस झाली 

हळूहळू हरवेन
मीही काळवाही येथे 
घडेल वा न घडेल 
गाठ तुझी कधी कुठे

सांगणार नाहीस तू 
गोष्ट तुझी कधी कुणा 
मीही कधी उजागर 
करणार नाही खुणा 

हरवेल कुजबुज 
जगती या वेळ कुणा 
सांभाळून ठेवेन ते
तरीही तुझे चित्र मना

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 

सोमवार, १३ एप्रिल, २०२०

सापडले डोळे



सापडले डोळे
*******

हरवले डोळे
सापडले डोळे
पुन्हा काळजात
दाटले उमाळे ॥
घनदाट डोह
गर्द कृष्ण काळे
प्रकाश तेजस्वी
त्यावरी झळाळे ॥
कोण तू कुठला
मजला नकळे
पाहता तुज का
गात्रात शहारे ॥
लपविले ओठ
भाल लपविले
भाव ओळखीचे
परी न दडले ॥
क्षणात विश्वाचे
सुजन या झाले
क्षण पाहण्यात
नवी मी हि झाले ॥
******::
डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

बुधवार, १५ जानेवारी, २०२०

शाळेतील ती (उपक्रमातील कविता)



शाळेतील ती (उपक्रमातील कविता)
**********

नाजूक अधरी
मिरवित लाली
ती जेव्हा आली
शाळेमध्ये ॥

बटा कपाळी
काळ्या कुरळ्या
भुवई स्पर्शल्या
होत्या काही ॥

विशाल नयनी
काजळ ल्याची
जग जिंकली
होती दृष्टी ॥

येता अशी ती
वर्ग थांबला
फळा हासला
कौतुकाने ॥

बसली बेंच तो
होय सिंहासन
नि आम्ही दीपून
दरबारी ॥

झाला वर्ग मग
सगळा नापास
तरीही खास
शाळेमध्ये ॥

म्हटला विक्रांत
झाले शिकणे
जीव  टांगणे
रितेपणी ॥


© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

रविवार, ८ सप्टेंबर, २०१९

तुझी आठवण




तुझी आठवण
किती विलक्षण
मजला सोडून
जात नाही ॥
मनी भरलेले
झुकलेले डोळे
स्मरणी भिजले
येत राही ॥
तुझे बोलावणे
तुझे थांबवणे
तुझे ओढावणे
मुग्ध किती ॥
धुक्यात दडले
दवात सजले
अर्थ नसले
वेडे गाणे ॥
तरीही म्हटले
देही आसावले
अतृप्ती सजले
पुन्हा पुन्हा ॥
जरी आता नाही
घेणे गाठी भेटी
मन तळवटी
फुलांची तू ॥
००००००

© डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in

मंगळवार, २० ऑगस्ट, २०१९

इथे मरण साजिरे



मोह मधुर मदिर
कुण्या डोळ्यात शिरला
जीव बुडाला हरला
शब्द सुगंधीत झाला

आले सावज हातात
रानी आरोळ्या उठल्या
दाट हिरव्या झाडीत
कुणी जिभल्या चाटल्या

कोण मरून जगले
काय ठाव या जगाला
देशोधडीला लागून
कुणी भेटले कुणाला

डोह डोळ्यांचा गहिरा
कुण्या जीवास कळतो
जन्म सांडून पतंग
कैसा आगीला भिडतो

जा रे  जा रे  वाटसरा
इथे नकोच रेंगाळू
इथे मरण साजिरे
कोणा क्वचित ये कळू

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in‍


चाकरमानी

चाकरमानी ******** पोटाला पाठीला  पिशव्या बांधुनी कामाला निघती हे चाकरमानी ॥ चाकरमान्याच्या  डोळ्यात घड्याळ देहा चिकट...