कोष
*****
आपल्यासाठी फक्त आपण जगत असतो कोषात सुरक्षतेच्या निवांत राहत असतो
कधी कधी कोषाला पडतेच एक भोक इवले
अन् मग वादळ जीवाला स्पर्शून जाते थोरले
वादळाची झिंग आणि जाणवतो थरार
उतावीळ जीव होतो त्यावर होण्यास स्वार
पण तुटलाच कोष जर सुटले सर्व आधार तर
वाटते भरवसा वादळावर कोणी ठेवायचा बर
येताच भान सुरक्षतेचे स्मरतात सर्व व्यवहार
येवूनिया हाती सुई दोर शिवली जातात छिद्र
घोंगावते वादळ राहते गर्जत कोषावर धडकत
शांत निवांत निर्जीव कोषात कुणी राहते नांदत
कोण जगले मेले कोषात कुणालाही नाही कळत
भाग्यवान असती ते ज्यांना वादळ खांद्यावर घेत
कोषात जगण्यापेक्षा वादळात मरण बेहत्तरअसत
जगण्याला जीवनाचा स्पर्श होणे महत्त्वाचे असतं
अन वादळ पाहून जाणून जे त्याला नाकारतात
खरोखर या जगी त्याहून दुर्दैवी कोणीच नसतात
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘ 🕉️
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा