*****"
आज कळले रेखा चौधरी गेल्या.
धक्काच बसला मनाला .
२०-२१ ला म्हणजे आता आताच रिटायर झाल्या होत्या त्या .
दुसरी इनिंग सुरू झालेली नुकतीच .
त्यांची उंच शिडशिडीत
उत्साहाने भरलेली मूर्ती .
भावनांचे प्रकटीकरण
ततक्षणी करणारा चेहरा.
चष्मा मागील वेध घेणारे डोळे
विलक्षण नम्रता प्रामाणिकपणा
कर्तव्यनिष्टता स्पष्टवक्तेपणा खरेपणा स्वाभिमानीपणा कष्टाळू वृती
डोळ्यासमोर उभे राहतात
नवीन शिकण्याची त्यांची इच्छा
काहीही आत्मसात करण्याची वृत्ती
एकूणच स्वतःचे शंभर टक्के झोकून देऊन
काम करण्याची स्वभाव
अतिशय गुणी व्यक्ती होत्या त्या
आज आपल्यात नाही हे खरंच वाटत नाही
काल कालच त्या रिटायर झाल्या
तरी तो टेबल त्या खुर्चीवर
त्या कॉम्प्युटरच्या मागे बसलेली त्यांची मूर्ती
काल पाहिलेल्या घटना सारखी ताजी आहे
त्यांनी जीवनात पचवलेले दुःख क्वचितच ओठावर आणले
आणि ओठावर आलं तेव्हा त्यांची सोशीकता पुन्हा पुन्हा मनावर ठसली
मग ते लाडक्या मुलाची झालेली अचानक एक्झिस्ट असो
वा कर्करोगाने केलेले आक्रमण असो
दुःख तर होते मनाला निराशाही येतेच
पण ती पचवणे आणि उभे राहणे
या दुर्लभ गुणांचे खंबीरतीचे दर्शन त्यांच्यात झाले
त्यांनी कुठल्याही लढाईत कधीही माघार घेतली नाही
पराभवाची चिंता केल्याशिवाय खंबीरपणे त्या उभ्या असत आपल्या भूमीवर ठामपणे
आणि मानवी मनाची व जीवनाची जीत ही
जिजुविषेत असते.
अखेरच्या क्षणापर्यंत न मिटणारी
ती जिजूविषा त्यांच्यात होती हे निर्विवाद.
आमच्या मनात एमटीआगारवालच्या
न मिटणाऱ्या आठवणी आणि व्यक्तीमध्ये त्या कायम राहतील यात शंका नाही
ॐ शांती ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
kavitesathikavita
कवितेसाठीकविता या ब्लॉगवर आपले स्वागत आहे.
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘ 🕉️
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा