पावूस परतीचा

पावूस परतीचा

**************

पाऊस परतीचा 

भिजलेल्या प्रीतीचा 

दान सर्वस्वाचे

देण्याच्या वृत्तीचा 

पाऊस परतीचा 

चार पाच दिसांचा

असंख्य भुरभुरत्या

मुलायम आठवांचा 

पाऊस परतीचा

अनावर ओढीचा 

निसटल्या क्षणांच्या 

हळुवार मिठीचा 

पावूस परतीचा

भिजलेल्या मातीचा

फोफावल्या गवतात 

बहरल्या स्वप्नांचा 

परतीच्या पावसात 

मन भरे काठोकाठ

अलगद ओघळते

काही दाटलेले आत

परतीच्या पावसात 

चिंब भिजून घेतो  

अन् गीत राहिलेले 

पुन्हा गावून घेतो 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .

चवथीची चंद्रकोर

चवथीची चंद्रकोर

**************

उशिराच येते क्षितिजावर हलकेच जाते पार 

ती चवथीची चंद्रकोर लावूनीया जीवास घोर 

आधीच रूप  इवले सावुली ओढून बसते

भरता भरता डोळीयात धूसरसे होवून जाते

ती येतसे तेव्हा निळुलेआकाश होते साजरे 

प्राणात रस तरुवेलींच्या जीवन जाते उधाणले 

ती तिची खोड परी वाट पाहत ठेवायची 

हलकेच स्पर्शातून रात्र पुलकित करायची 

मिटणाऱ्या डोळ्यात हळू निज पांघरून जायची 

अनंत स्वप्ने वेगवेगळी गात्रात गीत फुंकायची

येवूनिया दान पदरात जरी देते अपूर्णत्वाची

पण पालवते उराशी आस एक पूर्णत्वाची 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ 

श्रावण१ (प्रेमकविता)

 

 

 

श्रावण १( प्रेमकविता)

*******

येई रे श्रावणा येई माझ्या दारा 

घेऊनिया धुंद ऊन पाणी वारा 

तुजला पाहता आठवते कुणी 

इंद्रधनु पुन्हा उमटते मनी 

तेच अवखळ सरी सम येणे 

सोनेरी उन्हाचे मोहक हसणे 

कधी बोलावणे कधी पिटाळणे 

हिरव्या स्पर्शाने मन मोहवणे 

घडे लपंडाव ऊन सावलीचा 

हर्षित मनात स्मृती लाघवाचा 

होतो मंत्रमुग्ध तुज पाहतांना 

स्वप्न जागेपणी दिसते डोळ्यांना 

येईन वाटते मज ती शोधत 

ओढाळ पायांनी निर्झरची होत 

मग बहरेन पुन्हा तो प्राजक्त 

वेचून घेईन सुमन एकेक 

देईन श्रावणा तुजलागी मिठी 

भिजुनिया चिंब ठेवीन रे दिठी

*****

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ 

त्या रात्री

ती एक रात्र

****

ती एक रात्र चिंब भिजली 

धुंद रेशमी मजला भेटली ॥१

होता जरी तो पथ डांबरी 

प्रकाश धूसर रंग विजेरी ॥२

टपटपणारे थेंब बोचरे 

लिहीत होते गीत साजरे ॥३

सळसळणारी कुठली पाने 

म्हणत होते सुरेल गाणे ॥४

स्तब्ध निवांत गूढ एकांत 

श्वास गुंजत होते कानात ॥५

कालातीत त्या तिच्या मिठीत 

हरवलो मी शून्य गतीत ॥६

खोल खोल ती अथांग शांती 

मन डोळ्यांच्या मिटल्या पाती ॥७

कोण असे मी इथे कशाला 

नाही उरला प्रश्न कसला ॥८

अस्तित्वातून अस्तित्वाला 

अर्थ एक जणू नवा मिळाला ॥९

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ .

आशीष

 आशीष

*****

तिची गाणी त्याच्यासाठी 

त्याला कळणार नाही 

पांघरला जीव देही

कुणा दिसणार नाही ॥

वेल सखी वृक्षासाठी 

मिठी सुटणार नाही 

वादळाचे भय मनी 

साथ तुटणार नाही ॥

वृक्षावरी लोभ गाढ

वेल सोडणार नाही 

कोसळेल देह परि

प्रीत हरणार नाही ॥

असते रे प्रीत अशी 

कुणा कळणार नाही 

काळजाची आस वाया 

कधीच जाणार नाही ॥

आषाढाचा ऋतु जरी 

आभाळात हरवतो

सुखावल्या वेलीवरी

सान  फुल फुलवतो ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ .

 .

पा ऊ स

पाऊस

******

मातीतून नवतीचे गाणे उमलून आले 

निजलेल्या तृणबीजा 

स्वप्न एक पडले ॥१

जगण्याला जीवनाने सांगावे हे धाडले 

ऋतुचक्र एकवार 

उगमाला भिडले ॥२

नवी पाती भूमीवरी नवी फुले वेलीवरी 

नवेपण नवरंगी 

नवेपणी नटले ॥३

माझे मन नवे झाले सारे जुने धुतले 

उल्हासाचे स्वानंदाचे 

गाणे नवे जागले ॥४

ये रे मेघा ये गं सरी उचलुन सूर घेई 

कणोकणी हर्ष आता 

विश्व सारे दंगले ॥५

.🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

उमाळा

उमाळा

******

तेच स्निग्ध चांदणे 

पुन्हा माझ्या मनात

तेच नितळ गाणे

पुन्हा माझ्या कानात

तो स्पर्श आळू माळू

पुन्हा झिरपला डोळा

पौर्णिमेचे बळ अन् 

ये सागर  कल्लोळा 

किती किती कुठे पाहू 

ही जोत्सना उरात घेवू 

हरवता देहभान 

काय कुणास देवू 

हा सुगंध कुठला 

कणकण मोहरला 

हा भाव गहिरा 

साऱ्या नभात व्यापला 

काय सांगू कुणाला 

विक्रांत उधान जाहला 

जीवनाने झेलला या

एक सुखाचा उमाळा 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ ..