************
आलीस घेवूनप्रकाशाची स्वप्ने
अंधाराची वने
जळू गेली ॥
पान मिटलेले
पुन्हा उघडले
जगण्याचे आले
भान जीवा ॥
सुखाच्या शोधाची
आर्त वणवण
गेलेली मिटून
चाळवली ॥
जरी न जाणते
खरे-खोटे पण
हुंकारले मन
भारावून ॥
आकारा वाचून
चित्र उमटले
चित्त दिशा झाले
विस्तारून ॥
लकाके प्रकाशे
एक एक काजवा
होतसे चांदवा
वृक्ष माझा ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा