बुधवार, ८ जून, २०२२

स्वप्न




अकस्मात हाती आले.
देखणेच स्वप्न होते 
स्पर्शताच ओघळले
स्वप्न अंती स्वप्न होते 

काय सांगू जग माझे 
तेच परी नवे होते 
तेच शब्द तेच ओठ
नवे परी गीत होते 

किती असे ऋणाईत 
वेल्हाळ मी त्या क्षणांचा 
स्पर्श मज झाला असे 
मुग्ध आज जीवनाचा 


🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

कृपा कल्लोळ

कृपा कल्लोळ  ******* काय माझी गती अन्  काय मती  तुझं दयानिधी भेटू शके काय माझी श्रद्धा काय ते साधन  तुज बोलावून घेऊ शके  अवघा दे...