********
लखलखत्या डोळ्यात
स्वप्न सोनियाचे
स्मित मोगऱ्याचे धुंद
जणु चांदण्याचे
अर्थ मागणारे धीट
ओठ प्रश्नकारी
वेड पांघरले त्याचे
शब्द वाऱ्यावरी
रंग उधळले कुणी
गूढ संध्याकाळी
मिटणाऱ्या क्षितिजाचे
स्वप्न हे अवेळी
एकटेच यमुनेला
कुणाचे असणे
सभोवार उधळले
चांदण्याचे गाणे
ओंजलीत प्रकाशाचे
किती कवडसे
हरखला जीव तरी
कुणा द्यावे कसे ?
जगण्याचा डाव झाला
खेळणेच आता
हरणे जिंकण्याचा
प्रश्नच नव्हता
तिच्यातील तोच जरी
रुपडे बाहेरी
तिची मूर्त बाहुतली
तयाच्या अंतरी
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा