त्राण
*****
तुझ्या ओठी माझे गाणे कधी सजलेच नाही
तापलेले पंख माझे
कधी भिजलेच नाही
आकाश हे भरलेले
ऋतू होता आषाढाचा
पेटलेले माळरान
डोंब विझलाच नाही
अगणित बीज मूक
हृदयात पडलेली
अंकुराचे भाग्य तया
कधी लाभलेच नाही
लावलीस थोडी माया
थंडगार आला वारा
थरारला कण कण
स्वप्न सजलेच नाही
विरहाचा ऋतू आता
जीवनात उरला या
साहण्या प्रतिक्षा परी
त्राण उरलेच नाही
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा