*****
हरवलो होतो कुठे ते पाहुनी मी आलो ॥
लाख स्वप्ने होती निखळून पडलेली
ठसे त्या वरचे हळू पुसून मी आलो ॥
मुग्ध तुझे हासू कणोकणी होते कुठे
ठेवले चोरून तयास वेचून मी आलो ॥
भेटायचा तुझ्या जरी नव्हताच भरोसा
नशिबाची सोंगटी तरी टाकून मी आलो
हसणार नाही तू आता रडणार नाही
बंद दारास त्या कडी लावून मी आलो
किती आग विझली ती बघावयास गेलो
पण तीच धग जाणवून जळून मी आलो
सुखामध्ये कोण किती दु:खी कोण आहे
तीच चूक शोधायची पुन्हा करून मी आलो
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा