वृक्ष वंश उच्छेद
*********
जळताच झाड मन विद्ध होते तोडताच झाड मन कळवळते
एकेक झाडात लक्षावधी जीव
राहतात प्रेमाने करुनिया गाव
किती ते कीटक आणि पक्षीगण
घरटे कुणाचे रे विश्रांतीचे क्षण
जीवन रसाचे गीत मंद मौन
खोडात वाहते एक संजीवन
कुणाशी ना वैर आप पर भाव
खोलवर ओल दाता त्याचे नाव
का रे बाबा वैर करशी तयाशी
नको रे होऊस उगा पाप राशी
खांडववन शापे पार्थ वंश गेला
सवे यादवाचा सर्व नाश झाला
इतका समोर आहे रे इतिहास
जागा होई मित्रा पालट दिवस
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘ 🕉️
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा