सहज सकाळी सखी
पुनरपि येताच तू
बहरूनी वृक्षावरी
पुन्हा आले नवे ऋतु
दाटुनी गर्द मेघांनी
आकाश लागले झरू
दु:ख मिटुनी पाखरे
मनी लागले उतरू
तुझे हास्य कणोकणी
देही लागे वीज नाचू
आनंदाने एक गीत
शब्द लागतात रचू
जेव्हापासून कळले मजला कि जीवनाचे नाव मरणे आहे . डोक्यास बांधून कफ़न मी ,त्या मारेकऱ्यास शोधतो आहे. (अनुवादित)
मिच्छामी दुक्कडम (जरा अवेळी ) ****** वळवले दाम ठोठावले काम मिटे आश्वासन कुठे वर्धमान ॥ तुझाच भरोसा आता तीर्थंकरा उणीव न यावी तु...
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा