जीवना ,
तुझा एकच इशारा
मजला होईल पुरा
अजूनही जगण्याचे
स्वप्न असे माझ्या उरा
उद्वस्त गढी ही जरी
उध्वस्त असे पसारा
जुनाट भिंतीमध्ये या
असे अजून उबारा
सावरणाऱ्या हातांची
नि लिंपणाऱ्या मातीची
वाट पाहतो रोज मी
एका नवीन उषेची
फार काही नाही तर
असा कर उपकार
एक रात्र आषाढाची
देई मज धुवांधार
विक्रांत
प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा