कालच्या सुखाची
जळे पायवाट
आणि डोळियात
सरोवर ||
पुसता न येत
काळाची पावुले
आता चाललेले
खेळ व्यर्थ ||
सुखांची मी भिक
मागावी कुणाला
असे ज्याची त्याला
प्रिय झोळी ||
एक एक दिन
जाळे उगा इथं
डसे काळजात
चूक भूल ||
फुलं प्रेतावरी
जशी श्रुंगारली
तशी ही सजली
जिंदगानी ||
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा