जावू दे ग, राहू दे ग
तुज कळणार नाही
डोळे आभाळाचे सखी
कधी दिसणार नाही
खडबडीत खोडात
स्पर्श खुलणार नाही
तनु कोमल तयास
अर्थ कळणार नाही
किती प्रखर ऊन हे
शांती वरणार नाही
तुझे प्राजक्ताचे ओठ
दाह साहणार नाही
आग लागता वनास
पाणी मागणार नाही
प्राण विझले तरिही
हाक हि येणार नाही
तुझे सजू देत स्वप्न
कुणा कळणार नाही
वाट बुजली जुनी ही
खुणा राहणार नाही
.jpg)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा