(लोकसत्ता मध्ये रोशन वरील
डॉ.मृदुला जोशी यांचे लेख वाचल्यावर सुचलेली कविता
हसता हसता सुंदर जीवन
ठसका लागून गेले संपून
पण सुरांचे रेशमी झुंबर
अढळ झाले व्यापून अंबर
त्यांचे दैवी लयीत बांधले
गाणे हरेक हृदयी भिनले
कधी फुलावर हळू झुलणारे
कधी वाऱ्यावर भिरभिरणारे
गाडीवाना मुखी कधीतर
सम्राटाच्या चीर दु:खावर
अवघे रंग ते प्रेमामधले
अलगद येवून सूर बनले
जीवन अर्थ कधी झंकारत
सात सुरातून आले लहरत
अपार आर्त उरात दाटले
नयनामधुनी कधी ओघळले
सूर गंधर्वा त्या जादूगारा
माझ्या शब्दांचा हा मुजरा
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा