नकोस करू चिंता सखी ...

अवघडलेले जीवन माझे

सुटलेले आधार आहे

मी न मागतो हात कुणाचे

हाती दु:ख अपार आहे

नकोस करू चिंता सखी

मैत्र मी राखणार आहे

माझ्या सवे दु:ख माझे

मी सरणावर नेणार आहे

ते प्रेमाचे बोल हळवे

तुझे मजवर उधार आहे

उगाच हसणे शुभ्र चांदणे

उरल्या श्वासा आधार आहे

जाशील तू ही तव वाटेने

दु:खात भर पडणार आहे

मी गेल्यावर दुनियेमधुनी

तू ही थोडी रडणार आहे

विक्रांत प्रभाकर

http://kavitesathikavita.blogspot.in/