तळपत्या उन्हात ती
कामा मध्ये मग्न होती
लागेल ऊन जळेल कांती
तिला मुळी फिकीर नव्हती
किती वेगळी आहे ती
म्हणू तिजला काय नकळे
कैलासातील सुंदर लेणे
लोकगीत वा कुणी गाईले
खळखळत्या झऱ्यासारखे
तिचे अखंड कलकल बोल
मृद गंधाने मोहरलेली
तिच्या शब्दामधील ओल
अशी सखी ती जगा वेगळी
कणखर ठाम मुग्ध सावळी
तिच्या नकळत या जीवनी
आनंदाचा मेघच बनली
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा