शुक्रवार, २८ फेब्रुवारी, २०२५

नोकरीचा प्रवास

नोकरीचा प्रवास 
************
हा प्रवास सुंदर होता 
या महानगरपालिकेतील नोकरीचा 
हा प्रवास सुंदर होता 
आणि या सुंदर प्रवासाचा हा शेवटही 
अतिशय सुंदर झाला. 
सारेच प्रवास सुखदायी नसतात 
काही भाग्यवान प्रवासीच प्रवासाचे सुख अनुभवतात 
प्रवास म्हटले की रस्ता ,रस्त्यावरील खाचखळगे अवघड वळणे 
भांडखोर सहप्रवासी गर्दी हे अपरिहार्य असते 
कधीकधी बरीच वाटही पाहावी लागते 
तरी मनासारखी गाडी 
मनासारखी ठिकाण मिळत नाही 
ते तर माझ्याही वाट्याला आले.

पण तरीही मी खरंच भाग्यवान आहे .
मला या प्रवासात जे असंख्य सहप्रवासी भेटले 
ते मला आठवत आहेत  आनंद देत आहेत.
कुणाचा सहवास प्रदीर्घ होता 
तर कुणाचा काही अल्प काळासाठी होता.
 काही प्रवासी स्मृती मधून अंधुकही होत गेले आहेत तर कोणी जिवलग झाले आहेत
..
म्हणजे मी कुणाशी भांडलोच नाही 
रागावलोच नाही असं नाही 
साधारणत: या ३३ वर्षांमधील
दोन भांडणे मला नक्कीच आठवतात.

खरतर रागवणे हा माझा पिंड नाही
पण व्यवसायिक रागावणे हा तर 
आपल्या जॉबचा एक हिस्साच असतो 
ते एक छान नाटक असते 
ते वठवावे लागते आणि ते वठवताना 
आपण एन्जॉय करायचे असते 
त्यात बुडून जायचे नसते
हे मला पक्के पणे कळले होते.
पण तो अभिनय करायचे संधी 
मला क्वचितच मिळत होती.

आणि रागवण्यापेक्षाही 
समजावण्याने आणि प्रेमाने सांगण्याने 
माझे काम अधिक वेगाने 
आणि अधिक चांगली झाली 
असा माझा अनुभव आहे.
..
आणि समोरच्या माणसातील 
अवगुणा पेक्षाही त्याच्यातील गुण दिसू लागले 
आणि त्याचा वापर करता येऊ लागला 
तर फायदा आपलाच होतो.

आणि बॉस बद्दल सांगायचे तर 
मला इथे खोचक बोचक रोचक आणि टोचक असे सर्व प्रकारचे बॉस मिळाले .
ते तसे असणे हा त्यांच्या व्यक्तिमत्त्वाचा भाग होता.
पण सर्व बॉस पासून 
मी सुरक्षित अंतर ठेवल्यामुळे 
मला खोच बोज आणि टोच जाणवली नाही.
(अपवाद डॉ ठाकूर मॅडम . त्या अजात शत्रू असाव्यात)

इथे मला केवळ डॉक्टर मित्रच नाहीत तर 
फार्मासिस्ट लॅब टेक्निशियन क्लार्क नर्सेस 
वार्ड बॉय टेक्निशियन आणि स्वीपर 
यात ही मित्र भेटले.
आणि ही मैत्री केवळ परस्परांना दिलेल्या 
आदर सन्मानावर अवलंबून होती.
मदतीला सदैव तयार असलेल्या 
होकारावर अवलंबून होती.
..
तर या नोकरीच्या पर्वा कडे 
मागे वळून पाहताना 
या शेवटच्या दिवशी मला जाणवते 
की आपण केलेली नोकरी छानच होती.

त्यामुळेच या कालखंडात भेटलेल्या 
सर्व मित्र सहकारी वरिष्ठ यांच्यासाठी 
मन आनंदाने प्रेमाने आदराने भरून येते.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
kavitesathikavita
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, २६ फेब्रुवारी, २०२५

वृक्ष

वृक्ष 
*****
रुजलेल्या झाडागत 
प्रकाशाचे गाणे गात 
गळेपर्यंत पानांची 
आनंदे मी देतो साथ

अंधाराची खंत नाही 
प्रकाशाची हाव काही 
जगण्याला सादर मी 
अवघा स्वीकार देही

येतात आणि जातात 
सहा ऋतू आभाळात 
थांबवणे लांबवणे 
नाही मनी ना हातात 

पार कुणी सजवले 
कुणी वा ओरबाडले
कुणी दिले कुणी नेले 
कोंब फुटतच राहिले 

पण कधी मुळांनाही
ही माती निरोप देते
शिरातून वाहणारे 
जीवनही थंडावते 

जुने खोड हरवते
नवे बीज अंकुरते 
नवे पक्षी नवे गाणे 
त्याच जागी उमलते

माझे गाणे सरू आले 
पोकळीत विसावले 
सावलीचे सुर त्याचे 
दिले जे ते देता आले 

कुणा हाती फुल फळे 
कुणा पाचोळा रे  मिळे 
आभाळात वृक्ष डोळे 
उधळणे तया कळे

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 



 


मंगळवार, २५ फेब्रुवारी, २०२५

रेखा चौधरी (pharmacist)श्रद्धांजली

रेखा चौधरी (pharmacist) श्रद्धांजली 
*****"
आज कळले रेखा चौधरी गेल्या.
धक्काच बसला मनाला .
२०-२१ ला म्हणजे आता आताच रिटायर झाल्या होत्या त्या .
दुसरी इनिंग सुरू झालेली नुकतीच .
त्यांची उंच शिडशिडीत 
 उत्साहाने भरलेली मूर्ती .
भावनांचे प्रकटीकरण 
ततक्षणी करणारा चेहरा.
चष्मा मागील वेध घेणारे डोळे 
विलक्षण नम्रता प्रामाणिकपणा 
कर्तव्यनिष्टता स्पष्टवक्तेपणा खरेपणा स्वाभिमानीपणा कष्टाळू वृती 
डोळ्यासमोर उभे राहतात 
नवीन शिकण्याची त्यांची इच्छा 
काहीही आत्मसात करण्याची वृत्ती 
एकूणच स्वतःचे शंभर टक्के झोकून देऊन 
काम करण्याची स्वभाव 
अतिशय गुणी व्यक्ती होत्या त्या 
आज आपल्यात नाही हे खरंच वाटत नाही 
काल कालच त्या रिटायर झाल्या
तरी तो टेबल त्या खुर्चीवर 
त्या कॉम्प्युटरच्या मागे बसलेली त्यांची मूर्ती 
काल पाहिलेल्या घटना सारखी ताजी आहे 
त्यांनी जीवनात पचवलेले दुःख क्वचितच ओठावर आणले 
आणि ओठावर आलं तेव्हा त्यांची सोशीकता पुन्हा पुन्हा मनावर ठसली
 मग ते लाडक्या मुलाची झालेली अचानक एक्झिस्ट असो 
वा कर्करोगाने केलेले आक्रमण असो
दुःख तर होते मनाला निराशाही येतेच 
पण ती पचवणे आणि उभे राहणे 
या दुर्लभ गुणांचे खंबीरतीचे दर्शन त्यांच्यात झाले 
त्यांनी कुठल्याही लढाईत कधीही माघार घेतली नाही 
पराभवाची चिंता केल्याशिवाय खंबीरपणे त्या उभ्या असत आपल्या भूमीवर ठामपणे 
आणि मानवी मनाची व जीवनाची जीत ही
जिजुविषेत असते.
अखेरच्या क्षणापर्यंत न मिटणारी 
ती  जिजूविषा त्यांच्यात होती हे निर्विवाद.
आमच्या मनात एमटीआगारवालच्या 
न मिटणाऱ्या आठवणी आणि व्यक्तीमध्ये त्या   कायम राहतील यात शंका नाही
ॐ शांती ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
kavitesathikavita
कवितेसाठीकविता या ब्लॉगवर आपले स्वागत आहे.
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, २३ फेब्रुवारी, २०२५

दारात

दारात
****
तुझ्याच कृपेने जळेल वासना 
सांभाळ सावर मज दत्त राणा ॥१

जुनाट घोंगडे क्षणात जळेन 
मग ते भस्म मी तुजला वाहीन ॥२

फारच कठीण मनाचे वळण 
जिंकलो म्हणता पडे आदळून ॥३

परंतु शेवटी तुझाच आधार 
करुनी परीक्षा लावीशी तू पार ॥४

त्याच त्या दारात विक्रांत अजून 
घे रे घ्यायचे ते देवा तू छळून ॥५

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, २२ फेब्रुवारी, २०२५

उमेश देशपांडे

डॉ.उमेश देशपांडे 
**********
मला वाटते उमेश देशपांडे हे एक नाव नाही
 एक व्यक्ती नाही 
तो एक जीवन जगायचा एटीट्यूड आहे 
जीवन आनंदाने जगायचे 
आणि आपला सभावताल आनंदमय करून टाकायचा .
जीवनाचे ओझे न मानता 
तो एक आनंदाचा प्रवास मानायचा .
हि एक अतिशय दुर्मिळ वृत्ती आहे .

आता जीवन म्हटले की 
सुखदुःख चढउतार हारजीत ही येणारच 
देवालाही ते चुकले नाही 
पण त्या साऱ्यावर वरचढ होत 
आपल्या जगण्याचे सूत्र न विसरता 
आपले सूर न बिघडवता 
जीवन जगत आला आहे उमेश 

उमेश चा स्वभाव मिश्किल हसरा बोलका 
एकूणच हवा हवा वाटणारा 
काटे तर गुलाबालाही असतात 
पण ते थोडेच कोणी पाहतात 
तसे उमेश मधील कुठल्या कमतरता 
आम्हाला दिसल्याच नाहीत 
दिसल्या तरी जाणवल्या नाहीत 
आणि जाणवल्या तरी आम्ही 
त्या पाहिल्याच नाहीत 
कारण आमचे लक्ष गुलाबतील सुगंधाकडे होते 

इथे जमलेले लोक फारच कमी वाटावेत
इतकी मित्र मैत्रिणीची धनदौलत त्यांनी कमावली आहे 
जो मित्र जमवतो तोच खरा श्रीमंत असतो
त्या अर्थाने तो कोट्याधीश आहे 
तो आणखीन एक अर्थाने कोट्याधीश आहे 
त्याला शब्द त्याचा सूक्ष्म अर्थ 
आणि अन्वर्थ याचे सूक्ष्मज्ञान आहे 
त्यामुळे शब्दात वाक्यात तो सहजच कोटी करू शकतो 
आणि असंख्य हास्याचे तुषार 
आपल्या भोवती पसरवत असतो 

तो एक परफेक्ट आणि बिनधास्त डॉक्टर आहे
इतका की केवळ पॅरा सिपियम बीसीवर 
पूर्ण ओपडी चालवू शकतो 
आणि मेंढराच्या कळपातून लांडगा शोधून काढावा 
तसा सिरीयस पेशंट अचूक शोधून काढतो 

त्याचे स्वरावरील आणि गाण्यावरील प्रेमही सर्वश्रुत आहे .
त्याची अनेक गाणीही आपण ऐकली आहेत .
त्याचे सारे जीवनच आनंदाचे गाणे आहे .

माझ्या सर्व मित्रात सर्वात 
सुखी समाधानी आनंदी मित्र कोण असेल 
असे विचारल तर मी उमेश चे नाव घेईल 
तो ते वरदानच घेऊन आला आहे 
ते वरदान त्याच्यावर असेच बरसत राहो
हीच परमेश्वराकडे प्रार्थना 
त्याला उदंड आयुष्य आणि आरोग्य लाभो ही सदिच्छा .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️

शुक्रवार, २१ फेब्रुवारी, २०२५

झिंग

झिंग
*****
चुकार डोळे गर्द सावळे 
नच कळती रे कुठे गुंतले

यंत्र हातात गुपित ओठात 
कोण चालले शोधत एकांत 

आणिक चाहूल लागता जरा 
का गोरामोरा तो होय चेहरा 

मग वळून दिशा बदलून
जातेय कोण नजर चोरून 

तरीही कळते कळणाऱ्याला 
मीन लागला कुण्या गळाला

गळ कुणाचा घास कशाचा 
शोध कुणा का उचापतीचा 

धूर्त मासळी मृदू गोरटी 
करते जे ते सारे जाणती

जा बाई तव घे आमिषाला 
मेख  त्यातली ठावुक तुजला

भीती सोडता रित मोडता
प्रीती रंगून ये तव हाता

असो खरी वा उगाच खोटी 
झिंग आणते  मदिरा ओठी
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

गुरुवार, २० फेब्रुवारी, २०२५

चित्र

चित्र
****
पुन्हा तुझे चित्र दिसे पानावर 
पुन्हा एक हास्य आले ओठावर 

पुन्हा एक श्वास झाला खालीवर 
पुन्हा एक तार तुटे विणेवर 

तो ही एक नाद झणाणे कंपण 
मनी अचानक आठवले स्वप्न 

उगा उगवले तुझे वेडेपण
आकाश झालेले धुंद माझेपण 

जाहला हिंदोळा पाण्यात लहर 
अदृश्य वलय गेली खोलवर 

हिशोबी आठव मग जगताची 
अन मोडलेली घडी दो देहाची 

अवघे व्याकुळ तरीही सुंदर 
उलटले पान पुन्हा पानावर

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, १९ फेब्रुवारी, २०२५

भाग्यवान


भाग्यवान
********
सुटूनिया लोभ भय हरवावे 
सुखही कळावे मोहमयी ॥१

चालावे उदास कळून जीवास 
सांडून सायास सुरक्षेचे ॥२

हवाय कुणाला जमीन जुमला 
बॅलन्सी भरला वेडेपणा ॥३

शून्यात उगम शून्यात मुक्काम 
शून्यात विराम ठरलेला ॥४

सारूनी पडदा मजलागी दत्त 
सदा दावी तथ्य पुन्हा पुन्हा ॥५

विक्रांत भाग्याचा दत्ताने धरला
जगाचा सुटला बंदीवास ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

मंगळवार, १८ फेब्रुवारी, २०२५

यमुना

यमुना 
*****
अव्यक्त यमुना तव डोळ्यातील 
ओढून मजला नेते दूरवर 

संभ्रम किंचित वेडी हुरहूर 
दिसे खिन्नता डोही खोलवर

मावळतीचा तो चंद्र धूसर 
घेऊन येतो उरात काहूर

हे तर घडले होते घडणार 
अटळ लिखित काळ पटावर 

नकोस शोधुस पुन्हा तीरावर 
पाऊल उठली मृदू वाळूवर 

पण विरहाची नको हळहळ
हि युगे इवली इवले अंतर

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 
 

सोमवार, १७ फेब्रुवारी, २०२५

वांच्छा

वांच्छा
******
या मनीचे हळू सांगतो 
आई तुझ्या मी कानात 
घे बांधुनी गाठोडे हे 
ठेव तुझ्या फडताळात 

फार काही भार नाही 
अडगळ थोडी होईल ही 
पायाखाली ठेव हवे तर 
भाग्य पदरी पडो ते ही 

घे  क्षणभर  उशाला वा
आसन करून  बसायाला 
तव कारणे देह पडावा 
आशिष देई या जन्माला 

कर पोतेरे सदनामधले 
देई दास्य घर पुसायला 
मी फक्त तुझाच व्हावा 
अन्य नसे वांच्छा मजला 
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, १६ फेब्रुवारी, २०२५

बाजार

बाजार
******
आता मी जगतो नाटक कळून 
स्वतःला दावून सुख दुःख ॥

आले गेले धन मान अपमान 
हिशोब पुसून साठवला ॥

जरी माझे इथे मुळी काही नाही 
ध्यान नित्य राही  चित्तात या ॥

लेक बाळ घर सांभाळले सारं
शिक्षण संस्कार देऊनिया ॥

परी ती पाखरं जातील उडून 
चित्ता या म्हणून दार नाही ॥

मित्र गोत्र सारे घडीचे पाहुणे 
आपले वाहणे पाही मन ॥

विक्रांत निघाला दत्ताच्या गावाला 
सोडून भरला बाजार हा ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, १५ फेब्रुवारी, २०२५

गारुडी

गारुडी
*****
द्वैत अद्वैताचे मज नसे भान 
वाचलेले ज्ञान शब्दरूपी ॥१

द्वैत अद्वैतात दिसे मज दत्त 
माझ्या हृदयात विराजित ॥२

मांडूनिया ठाण असे सदोदित 
आहे रे मी दत्त म्हणे जणू ॥ .३

जाणे जो सगुण तोच तो निर्गुण
गुणातीत गूण  स्वरूपाचे ॥४

नामरुपासवे कोंदाटे चैतन्य 
माझे हे मी पण वेटाळून ॥५

तरीही विक्रांता काहीच कळेना
गारुडी डोळ्यांना भुल घाले ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शुक्रवार, १४ फेब्रुवारी, २०२५

कोळी

कोळी
*****
एक एक विचाराचा तंतू तंतू विणतांना 
क्षणात ते कोळीजाळे मुखातून काढतांना ॥

हरखला कोळी वेडा आणि विश्वाकार झाला 
माझे पण ऐसे व्याला तंतूमध्ये रिझु गेला  ॥

एक एक विचाराचा तंतू तंतू पाहताना 
हरवले कोळी जाळे स्वस्थानात पुन्हा आला ॥

मनातील तंतु त्याचे तंतूमय जग होते 
तेच त्याचे कारकत्व गंतव्यही तेच होते ॥

मग पक्षी ग्रास झाला सरड्याच्या पोटी गेला 
व्यक्ताव्यक्त जगताचा जड भास फक्त गेला ॥

पक्षी तोच सरडाही शिकार तो शिकारीही
मरणारा मारणारा नव्हते तेथे कोणीही ॥

 नसलेल्या जगताचे असणे पण निमाले
 नसलेपण पुनरपि नाही होत मिरविले ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

गुरुवार, १३ फेब्रुवारी, २०२५

कुबेरास


कुबेरास
******
माझे मज देई तुवा लुटलेले 
बहु सांभाळले महाधन ॥१
गळ्यात बांधून जगात फिरलो 
उशाला निजलो घेऊन जे ॥२
असे बरे नव्हे तुझे हे वागणे 
जीव दुखावणे खाष्टपणे ॥३
आहे कमावले आहे जमवले 
श्रम जे केले रात्रंदिस ॥४
भक्तीचे भांडार ज्ञानाचे ते कोश 
मिळविले खास अभ्यासून ॥५
एकेक रुपया बंदा साठवला 
गाठीला मारला निरंतर ॥६
जर तूच चोर होशील रे देवा 
तर मग ठेवा कुठे ठेवू ॥७
दे बा लवकरी माझे हे घबाड 
सोड रे लबाड चाळा तुझा ॥८
विक्रांत उदास झाला धनावीन 
देतसे लोटून कुबेराला ॥९

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, १२ फेब्रुवारी, २०२५

कुणीतरी

कुणीतरी
*******
कुठेतरी कुणीतरी काय असेल पाहत 
वाट दिनरात माझी प्राण आणून डोळ्यात ॥

कुठेतरी कुणीतरी काय असेल मोजत 
दिस हातावर बोटी मनी व्याकुळ रे होत ॥

कुठेतरी कुणीतरी काय असेल जाणत 
माझे जळते हृदय शोध जन्माचा शाश्वत ॥

कुण्या दुरच्या शहरी आडबाजूच्या गावात 
व्याज जन्माचे कुण्या मज देण्यास परत ॥

माझे जळते प्रारब्ध दशा चालती अज्ञात 
काय असेल संपले मज नाही रे कळत ॥

कुणीतरी कुठेतरी माझे आकाश रे होत
काही कळल्या वाचून मज घेईल मिठीत ॥

कुठेतरी कधीतरी प्राण विसावा तो श्रेष्ठ
सखा जिवलग प्रिय माझा पुरवेल हेत ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

मंगळवार, ११ फेब्रुवारी, २०२५

ध्यास


ध्यास
*****
माझ्या जगण्याचे गाणे 
आहे दत्ताविना उणे ॥१

जाता शोधू मी तयाला 
फाटे फुटती पथाला ॥२

गंध दरवळे मनी 
वारा जातो सुखावून ॥३

झाड परी रे ते कुठे 
मज मुळी न दिसते ॥४

चंद्र चकोर मिलनी 
येता मळभ दाटून ॥५

डोळा झरते जीवन 
चिंब भिजते हे मन ॥६

चोची टिटवीचे बळ 
नाही मोजत रे जळ ॥७

प्राण लागले पणाला 
तुझा ध्यास या जीवाला ॥८
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

सोमवार, १० फेब्रुवारी, २०२५

तुला पाहिले

 
तुला पाहिले
*********
बटा रेशमी रुपेरी मागे सारतांना 
मी तुला पाहिले 
विजेसम कोसळतांना 

गीत तरल तलम उगा गुणगुणतांना
मी तुला ऐकले 
भैरवीत नाहतांना

रंग सोनेरी बिलोरी डोळी साठवतांना 
मी तुला पाहिले 
गूढ सांज होतांना 

किती ऋतू आले गेले कळेना आठवेना 
मी तुला पाहिले  
हरेक ऋतूत सजतांना 

ती तशीच ओढ तुझी व्यापूनि आहे मना 
मी मला पाहिले 
तुझ्यासाठी जगतांना

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, ९ फेब्रुवारी, २०२५

धूळ पाटी

धूळ पाटी 
*******
प्रश्न हे तुझेच जीवना 
अन उत्तरेही तूच दिलेली 
धूळपाटी हे जगणे माझे 
ठाऊक नच  कधी पुसली ॥

परि कणां ही असे स्मृती 
इवली इवली विखुरलेली 
त्या कणांचे क्षण कवडसे 
खोलवर मज दिसती दबली ॥

त्या क्षणांना भानही नसते 
स्वप्न उमटली तुटली फुटली 
कधी कुणाची दिठी बावरी 
कधी कुणाची स्पर्श सावली ॥

कधी सोनेरी चुकली संधी  
कधी बक्षिसे पदरी पडली
मित्र सुटली पाश तुटली 
अन आठवण खोल रुतली ॥

जरी पाटीवर नसती अक्षर 
स्तब्ध सपाट दिसते वरवर 
तुझे हात जरी लिहणारे 
तुला न कळते त्याचे अंतर

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, ८ फेब्रुवारी, २०२५

अक्षर

अक्षर
*****
आभाळात घन जीवन भरले 
मातीवरती अलगद पडले 
पोर इवले अंगणामधले 
रडे विसरून हसू लागले 

त्या हसण्याचे सोन कवडसे 
झाड होत एक नभात घुसले 
शाळा हिरवी अंगण हिरवे 
पुस्तक पाटी हिरवी झाले 

पाहता पाहता हिरवाईला 
सुंदर मधुर फळ लागले 
फळात होती अनंत शून्ये 
अनंत अक्षर गुपित दडले 

अक्षर जीवन अक्षर स्वप्ने 
अक्षरात मन हरवून गेले 
सोपे करुनी किती सांगावे 
आरश्यात रे  चित्र उमटले 

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
kavitesathikavita
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, ५ फेब्रुवारी, २०२५

कोष

कोष
*****
आपल्यासाठी फक्त आपण जगत असतो 
कोषात सुरक्षतेच्या निवांत राहत असतो 

कधी कधी कोषाला पडतेच एक भोक इवले 
अन् मग वादळ जीवाला स्पर्शून जाते थोरले 

वादळाची झिंग आणि जाणवतो थरार 
उतावीळ जीव होतो त्यावर होण्यास स्वार 

पण तुटलाच कोष जर सुटले सर्व आधार तर 
वाटते भरवसा वादळावर कोणी ठेवायचा बर

येताच भान सुरक्षतेचे स्मरतात सर्व व्यवहार 
येवूनिया हाती सुई दोर  शिवली जातात छिद्र 

घोंगावते वादळ राहते गर्जत कोषावर धडकत
शांत निवांत निर्जीव कोषात कुणी राहते नांदत 

कोण जगले मेले कोषात कुणालाही नाही कळत 
भाग्यवान असती ते ज्यांना वादळ खांद्यावर घेत 

कोषात जगण्यापेक्षा वादळात मरण बेहत्तरअसत
जगण्याला जीवनाचा स्पर्श होणे महत्त्वाचे असतं 

अन वादळ पाहून जाणून जे त्याला नाकारतात 
खरोखर या जगी त्याहून दुर्दैवी कोणीच नसतात

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

मंगळवार, ४ फेब्रुवारी, २०२५

पथावर

पथावर
*****
कधी दिसे वाट कधी रे अंधार 
तुझ्या पथावर चालतांना ॥१

कधी तो प्रकाश डोळा दिपणारा 
जग तुटणारा क्षणभर ॥२

जगाचा कालवा कधी कानावर 
वाट अर्ध्यावर सोडू वाटे ॥३

सरू आले त्राण गात्र थकलेले 
मन आसावले मुक्कामाला ॥४

सवे वाटसरू सखे प्रियकर 
भार खांद्यावर टाकलेले ॥५

तया नेणे पार कर्तव्य ते एक 
दिले तूच नेक पार पाडे ॥६

तूच चालविता तूच थांबविता 
अन्यथा विक्रांता काय येते ॥७
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

सोमवार, ३ फेब्रुवारी, २०२५

कधी भेटेन

घेई उचलूनी
*********
कधी भेटशीन मज बोलावून
समाधी सोडून ज्ञानदेवा ॥१

कधी मी पाहिन डोळे हे भरून 
निवृत्ती सोपान मुक्ताबाई ॥२

कधी रे कळेन गुह्यतम ज्ञान 
ठेविले पेरून ग्रंथांतरी ॥३

एवढीच आस घेऊन मनात 
तुझिया दारात आलो देवा ॥४

याहून आणिक नाही रे मागणे 
अशक्य ना देणे तुज काही ॥५

चातकाच्या चोची थेंबूटा आषाढ 
तैसा जीवनात माझ्या येई  ॥६

विक्रांत हा दास तुझ्या पायरीचा
जोहार दारीचा हाका देई ॥७

फिरे जन्मोजन्मी मायेत भुलला
घेई एक वेळा उचलूनी   ॥८

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, २ फेब्रुवारी, २०२५

मोरया

मोरया
*****

तुझ्या कृपेची सावली 
मज मिळाली मोरया
पदापदावरी शांती 
मज वरे देवराया

काम विघ्नांचे रे इथे 
सदा संकटे आणणे
दीना गांजणे छळणे 
सैरावैरा पळवणे

होता दास तुझा देवा 
गेले दुःख ते पळून
झाले जगणे चांदणे 
गेलो सुखाने भरून 

अगा जगी तम नाही 
ऐसे कधी झाले नाही 
तुझे अधिष्ठान होता 
दिव्य दिशा झाल्या दाही 

मिळो मायेची पाखर 
अन्य काही नको देवा 
सदा रहा तू जीवनी 
नित्य घडू दे रे सेवा

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, १ फेब्रुवारी, २०२५

थेंब

थेंब
*****
उघडून बाहू उभे सागरात
इवले शिंपले स्वाती नक्षत्रात 

पडूनिया थेंब कुणाच्या मुखात 
फळेल हे भाग्य मोतीया रंगात 

तया ठाव असे कृपेचे इंगित 
केवळ प्रार्थना तयाच्या हातात 

उलटून स्वाती जाते संवत्सर
माहीत तयाला थांबणे तोवर 

तीच परिक्रमा त्याच पथावर 
कधी ओघळेल कृपा देहावर 

पसरून बाहू आपल्या मनाचे 
गात असे गाणे विक्रांत दत्ताचे

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

डॉ उषा म्होप्रेकर मॅडम (श्रद्धांजली )

डॉ उषा म्होप्रेकर मॅडम माझी प्रिय बॉस  (श्रद्धांजली ) ************************ चंद्राची शीतलता आणि सूर्याची तप्तता   धारण केलेले...