****
जीवन सुमन दत्ताला वाहिले काही न उरले माझे आता ॥
सुमन कुठल्या असो रानातले
केवळ फुलले तयासाठी ॥
स्वीकारा दयाळा जरी कोमेजले.
कृमीं टोकरले असो तया ॥
उन वारीयास साहत राहिले
डोळे लागलेले तया वाटे॥
आता ओघळेल तरुच्या तळाला
नेई रे कृपाळा तेव्हा तरी ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा