एकांत

एकांत

*******

दिसे कल्लोळ भोवती

मज व्यर्थ जगण्याचा 

कधी भेटेल एकांत

अर्थ पूर्ण जीवनाचा.

कधी सुटेल कळेना

संग गर्द बळदांचा 

कधी होईल मी अंश

निराकार आकाशाचा

दिसे सदोदित जीव

याला त्याला बांधलेला

बंध हेच नाव काय 

असे इथे जगण्याला

हाती सोनियाची बेडी 

जरी सुंदर ती  किती

खणाखणा आदळते

माझ्या कानी पदोपदी 

आता भार होतो मना 

दुजेपणा दाटलेला

हाय परी देवे जीव

मज कळपाचा केला

पोटासाठी ओढियले

जीणे सारे कसेतरी 

सारे व्यर्थ होते जरी

मज कळे आता परी

गूढ जाणवतो मज 

एकांत तो मरणाचा 

नको हारतुरे वाटे

सन्मान या जगताचा 

इथे युद्ध द्वेष दु:ख

रक्त गंध या हवेला

वाटते मज इथे मी 

आलो उगाच जन्माला

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

भग्न अर्धनरनारीश्वर

भग्न अर्धनरनारीश्वर

***************

एक एक गाठ कटुतेची 

मारत संसार चालतो 

जणू तुटता तुटत नाही 

म्हणून संसार चालतो 

तिला नको तेच कसे 

त्याला आवडत असते 

स्वातंत्र्याचे त्याचे संकेत 

तीही चुलीत घालत असते 

तिची बडबड अखंड अशी 

त्याला अगदी वीट येतो 

त्याची संथ बेपर्वा वृत्ती 

हिचा पारा चढत असतो 

स्पर्श सुखाचे क्षणिक सोहळे 

कधीच जळून गेले असतात 

अनाकलनीय असंतोषाचे 

ढग पुनःपुन्हा जमत असतात 

स्वप्नभंग असतो का हा 

अपेक्षांची वा माती होणे ?

कोंडमारा मनात दाटला 

त्याचे असे का उफाळणे ?

भरजरी सुखाला मग त्या 

अगणित भोके पडती 

दुरून सारे छान सुंदर 

जवळ कोणा ती येऊ न देती

 

पण का तुटत नाही दार 

का तुटत नाहीत भिंती 

एकच उत्तर याचे समाज 

लोकलाज जननिंदा भीती 

तसेच तिला हे माहीत असते 

बाहेर पशु आहेत किती ते

म्हणून कष्ट नि दुर्लक्ष साहत 

सुरक्षाच ती पसंत करते 

त्याला हवी असते भाकरी 

छप्पर एक दुनिया आपली 

जगामध्ये अन दाखवायला 

झुल सुखाची खोटी घेतली  

त्याला माहित तो नच शिव 

तिला माहित ती नच शक्ती 

घरोघरी तरी बळे नांदती 

भग्न अर्ध नरनारीश्वर ती

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

आळंदीत

 

आळंदीत

********

चैतन्ये पिकला भक्तीने भारला 

वृक्ष हा थोरला आळंदीचा ॥

फांदी फांदीवर मोक्षाची वाहणी

कौतुक करणी माऊलीची ॥

उमटतो ठसा भक्त ह्रदयात 

ज्यांचे ह्रदगत  ज्ञानदेवी ॥

हरेक श्रांताला मिळतो विसावा 

सावलीत देवा तुझ्या इथे ॥

हवसे नवसे कितीक गवसे 

कोणी जात नसे रिक्त परी ॥

कळो वा न कळो घडते घडणे 

दिव्याने पेटणे दिव्यास त्या ॥

येऊन आळंदी विक्रांत हा धाला 

हृदयी ठेवला ज्ञानदेव ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

दत्त रुजवतो

दत्त रुजवतो

**********

दत्त रुजवतो 

मनी माय मी 

दत्त रुजवतो ग  ॥ धृ॥

भजन पूजन 

ध्यान गायन 

रोज करतो ग 

दत्त रुजवतो ग ॥१

नापीक बरड

जरी जमीन ही 

रोज कसतो ग 

दत्त रुजवतो ग ॥२

 संत चरित्र 

 खत घालतो

 प्रेमे भरतो ग 

 दत्त रुजवतो ग ॥३

 

देह तापवून 

मन गुंतवून

तिफन धरतो ग 

दत्त रुजवतो ग ॥४

येईल पाऊस 

तया कृपेचा 

वाट पाहतो ग 

दत्त रुजवतो ग ॥५

विक्रांत मनी 

रोज गोड हे

स्वप्न सजवतो ग 

दत्त रुजवतो ग ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

घेई सांभाळून

घेई सांभाळून

***********

आम्हावर रुसे 

आम्हा नच पुसे

मग सांग काय कसे 

करू दत्ता ॥१

जाहलो  चाकर 

पडे पायावर 

भार तुझ्यावर 

टाकला मी॥२

काय भक्तीविन 

झाले हे जीवन

सरे कृपे विन 

मग असे ॥३

काय अवघे ते 

असे देवा खोटे  

नाटक वाटते 

भक्तीचे रे ॥४

पोपट प्रेमाने 

वेश्या स्वर्गी गेली 

मुक्ती अजामेळी

पुत्र मोहे ॥५

काय मी त्याहून 

असे हीन दीन 

तुज दयाघान 

अंतरलो॥६

विक्रांत येवुनि

करी विनवनी

घेई सांभाळुनि

चुक माझी ॥७

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

 

अवेळी पाऊस

अवेळी पाऊस

************

पडे अवेळी पाऊस 

मन तरारले तरी 

चाले हौदोस वाऱ्याचा 

सुखे निवलो अंतरी ॥

फटफटली पहाट 

गाली काजळ ओघळ

विश्व अस्ताव्यस्त सारे 

तृप्त सोनेरी सकाळ. ॥

 

काही गेले हरवले 

काही शोधले मिळाले 

काही सजले घडले 

नभ अंगणी निजले ॥

 

कधी देणाराही घेतो 

हक्क भांडून मागतो 

कधी मिठीत चिडतो 

दूर काळजा भिडतो ॥

ताल सरीचा तरंग

गीत उमटते उरी

सय सखीची एकांती 

फेर पुनःपुन्हा धरी ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

डॉ वर्तक बोध

डॉ.वर्तक बोध

***********

शस्त्र त्याग होता

आक्रांत धावती

देशाला लुटती 

अनायासे॥

तुटते आसन 

होतो अपमान 

अब्रू धुळदान

होत जाते ॥

मग या देशात

सुख ते कुठले

मातीत लोटले

कमावले ॥

अहो शस्त्रावीन

शांती न नांदते

कथा ही दिसते

जगतात .॥

रामकृष्ण शस्त्र

घेवून लढले 

परशुरामे केले

तेच कार्य .॥

वधावे राक्षस

क्षत्रिय तामस

रक्षावे धर्मास

पुन:पुन: ॥

परी किती वेळा 

देवा साद द्यावी 

का न तू करावी 

सोय तुझी ॥

क्षमा दुर्जनास?

ठेव गुंडाळून 

शस्त्र परजून 

उभा रहा ॥

सांगे विनायक 

कितीदा तुजला 

काय रे कानाला 

भोक पडे ॥ 

विक्रांता भेटले 

डॉक्टर वर्तक 

दाविले प्रत्येक 

मर्म स्पष्ट ॥ 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

क्षणिक

क्षणिक

*******

आता माझा जीव

पडून राहते 

माझ्या जाणीवेत

मनाच्या तळ्यात
जगण्याचे स्वप्न
राहतो निहाळत ॥

सुखाच्या लहरी
दुःखाचे बुडबुडे
येतच राहतात

मोहाचे भोवरे
क्रोधाचे प्रपात
दिसत असतात ॥

कधी वाहणे होते
कधी अडणे होते
कधी पाहणे होते

त्या प्रतिबिंबातून 

बिंबाचा वेध घेत

नकळत हरवत जाते

तेव्हा असते ती
क्षणिक मुग्धता 
अनंत शुन्यात हरवली

अगदी अव्यवहारी
बिन पगारी
विना दुनियादारी

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘.

कवितेचे कारण

कवितेचे कारण 

***********

जर मी लिहली प्रेम कविता 

ते म्हणतात 

प्रेमात पडलास की काय ?

जर मी लिहली भक्तिगीत 

ते म्हणतात 

साधू झालास की काय ?

जर मी लिहले देश धर्मावर 

ते म्हणतात 

कट्टर झालास की काय ?

कविता फक्त कविता असते

हे खराय त्यात

माणसाचे मन  उतरते !

जर मी प्रेमी नसेल 

भक्त नसेल 

तर कविता कशी लिहेल ! 

तर तुम्ही खुशाल समजा 

मी आज साधू झालो

मी आज प्रेमात पडलो

पण कवितेवरून 

कवितेचे कारण शोधणे

याहून हास्यास्पद काही नसते !

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

उच्च पदस्थ

उच्चपदस्थ

*********

मला क्वचितच दिसतात 

ते उच्चपदस्थ 

हसतांना 

स्मित करतांना 

ते असतात सदैव 

स्थिर शांत तटस्थ 

एका सीमारेषेच्या पलीकडील

एकांत जगात

ते बसतात 

बोटात गुंफवून बोट 

ते बोलतात 

सरळ रेषेत ठेवून ओठ 

ते बोलतात 

डोळे कोरडे ठेवत

ते घालतात 

कडक इस्त्रीचे शर्ट 

अन चकाकते बूट 

ते चालतात 

ओझे घेऊन 

स्वतःच्या कामाचे 

अन शक्तिशाली पदाचे 

खोलवर बंदिस्त करून 

आपली मृदुता 

पण माणूस आहे 

म्हणजे मन असणार 

कोणावर तरी माया करणार 

कोणावर तरी झुरणार 

कोणावर तरी रुसणार 

काळजी घेणार 

तेव्हा कळतं की 

त्या हसण्याने तयार होते 

केवढी मोठी भिंत 

पण जिथे सत्ता असते 

तिथे प्रवेश करायला 

अनेक उत्सुक असतात

ते घुटमळणारे 

संधी शोधणारे 

कार्यभाग साधणारे 

धूर्त हुशार महाभाग 

त्यांना दूर ठेवण्यासाठी

आवश्यकही असेल ते न हसणे

 कारण हसणे हे असते 

एक स्वागत 

एक किलकिलणारा 

आतून 

उघडणारा दरवाजा 

प्रवेशाची संधी देणारा 

पण खरोखर हें न हसणे 

ही केवढी मोठी किंमत आहे 

स्वतः होणारे 

इंडॉर्फिन जाळून जगणे 

खुर्ची आणि पदासाठी 

अनंत सौख्यांना 

ओवाळून टाकणे

हे एक प्रकारचे बलिदान असते 

जे क्वचित कोणाला कळते 

कोणाच्याही जीवनातील 

सामान्यत्व 

ही सर्वात मौल्यवान गोष्ट असते 

ती गोष्ट हरवणे गमावणे 

यासारखे शल्य नसते 

म्हणून  या न हसणाऱ्या 

तटस्थ राहणाऱ्या 

ओरडणाऱ्या उच्चपदस्थांबदल

मला कणव वाटते

अन मी मनोमन त्यांना सलामही करतो 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

कविता दिवशी

कविता दिन

**********

मित्र पुसती कविता दिवशी

काय म्हणूनी कविता लिहसी ॥

मी ही सांगतो मग तयास 

खरेच नाही ठावूक जीवास ॥

कधीतरी मी शब्द ऐकले 

ताल सुरातील जादू भरले ॥

यमकावरती किंचित थांबून 

खाली वरती आले फिरून ॥

शब्द शब्द जव उभे राहती

अनवट नक्षी दिसू लागती ॥

आणि विभ्रम भावभावना 

येती जाती किती कल्पना ॥

 या सार्‍यातच मी पण सरते 

तद्रूपता मग शून्यी लागते ॥

मग ये त्यातून शब्द उसळून 

किंवा हलके हलके झरून ॥

देहाचा या मी शब्दची होतो 

अर्थ नवा अस्तित्वाला येतो ॥

लिहिता लिहिता घुसमट होणे

कधी हरखून हरवून जाणे ॥

हे तो असते वरदान वेगळे 

मागितल्याविन पदरी पडले ॥

जीव जीवाशी केव्हा जडतो 

मन मनाचे नीजगुज सांगतो ॥

कवितेतून त्या भक्ती कळते 

कविता हीच रे प्रीती असते ॥

महाकवी रे जरी मी नाही 

जरी चोपडी भरली वही ॥

जगण्यासाठी पूर्ण कविता 

विक्रांत हा लिहितो कविता !

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

ती

ती

***:

भाळी मिरवते 

मोकळी ती बट 

गळा घातलेली 

नाजुकशी पोथ 

डोळीयात लोटे 

मोतियाचे तेज 

चालण्यात दिप्त

लखलखे वीज 

ओठावरी मंद 

हसू झाकलेले 

पापण्याचे मेघ 

सदा झुकलेले 

भुवयात वक्र 

धनुष्य कमान 

नासिका तशीच 

दावी भारी मान 

जरा हालताच

वाजती कंकणे 

चालतांना पथी

गूंजती पैंजने 

पांघरून स्वत्व 

चाले अग्निशिखा 

दारा बाहेरील 

पुसुनिया रेखा 

किती पराजित 

झुकल्या नजरा 

किती उभे अन

जुळवून करा 

वाट नागमोडी 

अंधारही पाठी

मुखावरी फाके

दिशा उगवती

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

सहिष्णुता

 सहिष्णुता मूर्खपणा 

*****:*********

हे युद्ध माणसांचे 
जोवर होत होते
जमिनीच्या तुकड्यासाठी 
तोवर ठीक होते 

मुंग्या ही भांडतात 
अन मरतात  
वाघ सिंह ही  
लढतात मरतात 

तसेच हद्दी-

परिसरासाठी
माकडे अन् कुत्रेही 

लचके तोडतात 

एकमेकांचे

तोवर ठीक होते 

त्यात माणसाचे 

पशुत्व शाबीत होत होते 
पण श्रद्धांचे विद्रूपीकरण करून
देवाचे नाव घेऊन 
मारतात 

माणसेच माणसाला 
प्रेषितांची वचने 
मोठ्याने वदून 
यापेक्षा मोठी अमानुषता 
कुठली नसेल 

मानवतेहून मोठा धर्म नाही 
प्रेमाहून मोठे सौंदर्य नाही 
मैत्रीहून काही आनंददायी नाही 

तरीही इथे
सहिष्णुतेचे पाठ म्हणावे 
अन मानेवर 
तलवारीचे वार घ्यावे
या पेक्षा मोठा मूर्खपणा नाही !

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

सल

सल. 

*****

झाले लिहून बहुत 

काय आणखी लिहावे 

अर्थ शब्दात अफाट 

वाटे नि:शब्दी बसावे ॥

जन्म जगण्याची वाट 

का रे चाकोरी फिरावे 

घडो जाणणे अवघे

आडवाटे मी पडावे  ॥

किती देणे घेणे असे 

किती बांधल्या त्या गाठी 

फिटो ऋण ते सार्‍यांचे 

जन्म मरणाची भीती ॥

आहे जीवन चालले 

माझ्या येण्याचाही आधी 

माझ्या जाण्याने फरक

मग पडणार तो किती ॥

शून्य पालविते आत

साद घालतेय जीवा

कुठे अडला विक्रांत 

सल काळजात नवा ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

होळी

होळी

***:::

पेटवली होळी 

विझलेली होळी 

दोन घटका ज्वाळांनी 

सजलेली होळी 

प्रेमाने फुलांनी 

भरलेली होळी 

वाजत गाजत  हृदी

आलेली होळी 

उसळता डोंब

गेली उंच आभाळी 

रव दाटलेली 

थरारली होळी 

सुखाची होळी 

दुःखाची होळी 

जीवनाला धडे 

शिकवणारी होळी 

उसळते भाव 

मावळते भाव 

नर्तनात आगीच्या 

दर्शवती होळी 

संपता आवेग 

संचिताचा भोग 

सारे शांत शांत 

करणारी होळी 

आगीचाच खेळ 

असे अंती होळी 

पुढे रंग राखाडी 

दाखवती होळी

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

खानावळ

खानावळ

*******

नोकरीची जागा 

एक खानावळ असते 

प्रत्येकाला 

इथे येऊन फक्त 

पोट भरायचे असते 

ही गोष्ट वेगळी आहे 

कोणी पोटापुरते खातो 

कोणी पोट फुटेस्तोवर खातो 

कोणी परवानगी नसूनही 

गुपचूप पिशवीत टाकतो

घरी घेऊन जातो 

कधी जेवता जेवता 

होतात काही गप्पा 

जुळतात स्वभाव  

कुणाकुणाचे 

आदान-प्रदान 

होते विचारांचे 

कुणी ताटातले काढून

देतो दुसर्‍याला 

मैत्र होते जीवांचे

तसे असतात 

काही  फायदे 

प्रत्येक जागेचे 

सगळेच आभाळ 

नसते  उन्हाचे

पण खानावळीला 

काहीच फरक पडत नाही 

त्याच ताटात 

कालच्या धुतलेल्या

आज कोणी दुसरा जेवत असतो 

आवडीचे किंवा नावडीचे 

अन्न खात असतो 

त्याला इलाज नसतो 

कारण प्रत्येकाला

खानावळीचा 

महिना भरायचा असतो 

अन मालक त्या खानावळीचा 

न दिसणारा 

अनंत काळाचा 

राबवत असतो सर्वांना 

खाणाऱ्यांना 

वाढणार्‍यांना 

चोरणार्‍यांना आणि 

भीक मागणार्‍यांनाही 

कधी वाढणारा 

खाणारा होतो 

तर कधी खाणारा 

वाढणारा होतो 

भूमिका बदलतात 

माणसं बदलतात 

खानावळ चालूच राहते 

इथे जात धर्म नसतो 

लिंग वर्ण नसतो 

असतो तो फक्त हिशोब 

पोटाचा अन बिलाचा 

अन तो

काळाचा मॅनेजर

वसूल करत असतो

बील

आयुष्य नावाचे

भरत असते पोट 

रोजचे

सरत असतात दिस

रोजचे

अन आपल्याला वाटते 

आपण जगतोय

जीवन 

विना उपासमारीचे

अश्या अनंत खानावळी

चालू आहेत

पोट भरत आहेत 

आयुष्य सरत आहेत.

उपासमारीच्या 

भयाचे भांडवल करून 

पण मालक तोच असतो .

कधीतरी संपते 

हि पंगत

कुणाला मिळतो 

पेन्शनचा डबा घरपोच 

थोडा कमी असतो 

तसे आता पचवणेही 

अवघड असते पण

आपण वेचलेल्या काळाचाच

तो मोबदला असतो.

थोडक्यात तो ही 

खानावळीचाच 

बांधील असतो.

एकदा स्वीकारली खानावळ

की दिवस मोजायचे 

अन

काळ श्रमाचे  

बील भरायाचे 

मग रिटायर होवून 

मरून जायचे .

वा रे जिंदगी विक्रांत

वा 

खरेच मस्त आहे.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

खणत रहा

खणत रहा

*********

खणत रहा 

खणत रहा 

दगड कातळ 

फोडत रहा 

पाणी हवय 

जीवन हवय 

जगण्याला या 

कारण हवय 

तुझ्या रानात 

तलाव नाही 

कालवा येण्यास 

वाव नाही 

तूच तुझ्यात 

खोल खोलवर 

जाय शोधत 

ओल मिळेस्तोवर 

खणता खणता 

मरून जाशील 

ऊर फुटून 

तुटून जाशील 

पण खणायचे 

थांबू नकोस 

स्वप्न पहात 

निजू नकोस 

संपण्यात त्या

असे सापडणे 

 कळल्यावाचून 

 मिळून जाणे

खण खण

कोण मी कोण 

खण खण 

नाहं नाहं

खण खण 

कोहम कोहम 

खण खण 

सोहम सोहम 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

खपल्या

खपल्या 

*******

काही राग फाळणीचा 

माझ्याही मनात आहे.

दंग्यात मेल्या मित्राचा

व्रण काळजात आहे.॥

हो मान्य मला सारेच

ते कसाई नसतात 

कबीर मीर गालिब 

आफताब असतात ॥

बॉम्ब स्फोटी तिची गाडी 

काचा या डोळ्यात आहे 

जळून मेल्या सखीच्या 

अजूनी प्रेमात आहे.॥

हो मान्य मला सारेच 

ते दुश्मन नसतात 

शेख कासीम पठाण

जीवास जीव देतात ॥

पण काश्मीर पंजाब 

हे रक्त तापवतात

दावून भय भविष्य

कानी शिसे भरतात .॥

हो मान्य मला सारेच 

ते फितूर नसतात 

कलाम रफी अे आर

ह्रदयात  राहतात ॥

पण काही जखमा त्या 

उरी सदा सलतात 

अन खपल्या भरल्या 

पुन्हा काढल्या जातात.॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

वेणू

वेणू  (उपक्रमास)

*****

दूर कुठे रानामध्ये 

स्वप्न साद घालते 

कणकण थरारून 

वेणू आत झंकारते 

उतरून उन्हं  गेली 

सांज दारी वाजू आली 

कुठे कशी जाऊ आता 

चूल माझी पेटलेली 

भलत्याच अशावेळी 

सय कोण काढते का ?

रीतभात विसरून 

साद कोण घालते का ?

हरवले भान पुन्हा 

प्राण माझे व्याकुळले 

नको नको जिवलगा 

तुला सारे ना रे कळे 

किती जन्म गेले तरी 

डोळियात तुझा ध्यास 

सांभाळून बावरीला

घेई आता ह्रदयास 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

सुटणे

सुटणे

*****

कुणात गुंतणे 

अन् न तुटता 

हळुवार सुटणे 

हे मी तुझ्याकडून शिकलो !

त्या सुटण्यात 

तेढ नसते  

खंत नसते 

कसकस नसते 

तगमग नसते 

असते ती फक्त 

शब्दात न उतरणारे 

धन्यवाद

सुगंध उधळून 

ओघळणाऱ्या 

आकाशजाईचे

विरक्त समाधान .

अनंत जीवनाच्या

पटावरील

इवलीशी घटना 

कुणाला न कळणारी

अगणित अपूर्णतेची

एक कडी

तरीही संपूर्णतेचे

समग्र सार 

घेवून आलेली.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

दत्त सुटला

दत्त सुटला

*********

दत्त सुटला 

हातातला 

मी माझ्यातच 

बळे पकडला ॥

आता तेच 

कृष्ण विवर  

व्यापून आहे 

सारे अंतर ॥

दत्त बनवला 

दत्त सजवला 

फुंकरी वाचून 

उडून गेला  ॥

माझ्यातले 

माझे पण 

किती आतूर 

जाण्या हरवून ॥

आतुरतेला 

आणि चिटकून 

मीपण चिवट 

दिसे अजून ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

रिक्तता

रिक्तता 

*******

हि भयव्याकूळ रिक्तता 

घेरून आहे जीवनाला 

मी वाहतो आहे 

क्षणभंगुर माझेपण 

जलपृष्ठावर अनंताच्या !

क्षणाक्षणाने अनंत बनते ?

की क्षणातच अनंत असते ?

किंवा क्षण अन अनंत 

असे काहीच नसते ?

असणे फक्त असणे असते ?

अन नसणे ही 

असण्यातच अंतर्भूत असते ?

उसन्या उत्तरांच्या 

असंख्य लहरी 

हेलकावत आहेत 

अस्तित्व 

कुठल्यातरी लहरीवर 

आरूढ झाले तरीही 

अन साऱ्या लहरींना 

नाकारले तरीही 

अस्तित्वात 

काहीच फरक पडत नाही 

तर मग हा 

निखळ उत्तराचा हव्यास 

का व्यापून राहतो 

अस्तित्वाला?

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

माझे जगणे .

माझे जगणे

*********

दरवळतो मधुमास भोवती 

सरता सरत नाही

हि गोडी जीवनाची या 

मिटता मिटत नाही ॥१॥

ते वर्ख मनाच्या पंखाचे 

दिशात फाकती दाही 

रस रूप गंध टिपतांना 

मी माझा राहत नाही ॥२॥

या सुखे मृदू झंकारती 

मनी लक्ष लक्ष तारा 

कंपणे देह मनातील 

घेवून जातो वारा ॥३॥

फुलतात तराणे नुतन 

होताच ऋतुंचे आगमन 

हा कण कण भारावून

घेतो तया अलिंगून ॥४॥

जगण्यास भरून जे सर्व

ते सदा जाणवे स्पंदन 

उरी भक्ती प्रीती होवून 

शब्दांनी भरते अंगण ॥५॥

हे जगणे इतुके सुंदर की

वाटते जगास वाटावे 

होवून घनगर्द निळा मी

या अणुरेणूवर बरसावे ॥६॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘

बुद्धिवान अश्रद्धा

बुद्धिवान अश्रद्धा

************:

काय बुद्धिवान 

असते अश्रद्धा 

ऐकुनी प्रबुद्धा

प्रश्न पडे ॥

अहो तो काळोख 

मिट्ट दाटलेला 

डोळे झाकलेला 

हतभागी ॥

बुद्धीविन आण 

कोणी न फसवी

माया ही नटवी 

खरोखर ॥

देते अभिमान 

उंचावते मान 

मागते प्रमाण 

बापाचे जी ॥

करतसे गुंता 

सरळ सुताचा 

अणिक काळाचा 

अपव्यय ॥

होई बा अज्ञान 

फेकी ग्रंथ ज्ञान 

देव भावेविण 

भेटतो ना ॥

विक्रांत पदाचा 

मोठ्या पदवीचा 

जाणतो पोटाचा 

धंदा असे ॥

नको मज याद

दत्ता त्या बुद्धीची 

जेणे की भक्तीची 

तुटी होय ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘

नि‌‌र्बुद्ध भक्ती

नि‌‌र्बुद्ध भक्ती

*****

भक्ती काय कधी असते निर्बुद्ध 

टाळ ते कुटत मख्खपणी ॥१

भक्ती असे एक पेटलेली ज्योत 

कुण्या अंतरात प्रभू कृपे ॥२

कुठे नसे तेल भक्ती भावनांचे 

चारित्र्य वातीचे पिळदार ॥३

म्हणुनिया उगा दिसते ती क्षीण 

दीप्ती मीणमीण गमतसे ॥४

पेटविली ज्योत तोच देतो तेल 

आडोसा सांभाळ करीतसे ॥५

भक्तीचे आभाळ भक्तालाच‌ ठावे 

इतर पहावे आढा छत ॥६

विक्रांत भक्तीला मिरवितो माथा 

हेतू विन दत्ता आठवतो ॥७

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘

झाड होणे

झाड होणे

*****

स्वप्नांच्या पलीकडे 

आता मी आलो आहे 

पण मन 

अजूनही तिथेच आहे 

स्वप्नात अडकलेले  

स्वप्न मी सोडली 

असेही म्हणू शकत नाही 

पण गळत असते पान

झाड रोखू शकत नाही  

त्या असंख्य 

जीर्ण पानांचा खच 

सभोवताली पडला आहे  

ना परतीच्या वाटेने 

आता बहर निघून गेला आहे  

आषाढाचे स्पर्श काही 

काळजामध्ये झरत आहे  

चैत्राचे डंख काही 

कणोकणी डसत आहे

 ते पाणवठ्या कडे जाणारे 

अन् पाण्यात भिजून येणारे पाय 

इकडे वळतात की काय  

मनी भ्रम दाटत आहे

हे झाड असणे 

फार वाईट असते

कारण त्याला सुखाने 

मरता येत नाही

हे अंकुरायचे स्वप्न

वठणार्‍या फांदीचे

कधीच जळत नाही

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘

तुझे गाणे

तुझे गाणे

*******

मुरडल्या ओठातून 

गाली येई थोडे हसू 

काजळात दडलेले 

दिसे पण कुणा आसू ॥

हसण्याचा सोस खोटा

जीवा लावू नको असा 

उधळून देई जन्म 

सावरी कापूस जसा ॥

वाऱ्यावरी उडायाचे 

अंग होतं आभाळाचे 

उबदार ओलाव्यात 

हळूहळू रुजायाचे ॥

उडण्यात मजा आहे 

रुजण्यात मजा आहे 

नाही त्यात पडण्यात 

खरोखर सजा आहे ॥

बांधुनिया तनमन 

गाणे कसे खुलणार 

उसन्या त्या स्वरावर 

भाव कसे फुलणार॥

तुझे गाणे गा तू आता

येऊनिया छतावर 

गुलाबाचे हासू मग 

कुर्बान ते तुझ्यावर ॥ 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘३३०

दत्तावाचून

दत्तावाचून

********

दत्तावाचून जीवन 

ते रे कसले जीवन ॥

दत्तावाचून जीवन 

आड पाणियावाचून 

काय अर्थ त्या खणून

श्रम फुकट जावून॥

दत्ता वाचून जीवन 

वृक्ष फळल्या वाचून 

येणे कशाला रुजून 

भार भूमीचा होऊन ॥

दत्ता वाचून जीवन 

पाणी सागर भरून 

तृष्णा कंठात घेऊन 

जळी जिणे थेंबाविन ॥

दत्ता वाचून जीवन 

बरे त्याहून मरण 

देहा कशाला वाहून

जावे सजीव होऊन ॥

दत्ता वाचून जीवन 

जाते व्यर्थ रे संपूर्ण 

जगा सोडून विक्रांत

जातो दत्ताला शरण ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘२४७

स्वीकार

मन गुंतले रे

तन गुंतले रे

क्षण गुंतले रे

हे तुझ्यात ॥

नीज नाही रे 

जाग नाही रे 

स्वप्न पाही रे 

रात्रंदिन ॥

जग हासते 

नाव ठेवते 

मज टोचते 

उगाचच ॥

जरी कळते 

मन लाजते 

नच राहते 

परी आत ॥

कशी येऊ मी 

तुझं पाहून मी 

प्रीत देऊ मी 

राजसा रे ॥

तुज कळेल का 

मन वळेल का 

प्रीत दिसेल का 

डोळीयात ॥

देई होकार 

सर्व आधार 

करी स्वीकार 

प्राण प्रिया ॥

३२५