तन गुंतले रे
क्षण गुंतले रे
हे तुझ्यात ॥
नीज नाही रे
जाग नाही रे
स्वप्न पाही रे
रात्रंदिन ॥
जग हासते
नाव ठेवते
मज टोचते
उगाचच ॥
जरी कळते
मन लाजते
नच राहते
परी आत ॥
कशी येऊ मी
तुझं पाहून मी
प्रीत देऊ मी
राजसा रे ॥
तुज कळेल का
मन वळेल का
प्रीत दिसेल का
डोळीयात ॥
देई होकार
सर्व आधार
करी स्वीकार
प्राण प्रिया ॥
३२५
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा