समजाविता कुणास
मीच भारावून गेलो
कळेना कसा मजला
मीच हरवून आलो
ठाव नसे काही पण
नवीन होवून आलो
नाव गाव सांडूनिया
जग विसरून आलो
कुणाचे ते वेड
नवे
असे पांघरून आलो
पावसात वेड्याखुळ्या
मन भिजवून
आलो
स्पर्श हळवे काही
ते
उरात घेवून आलो
भेटण्यास पुन:पुन्हा
क्षण रुजवून आलो
हारलेली जिंदगी ही
पुन्हा उधळून आलो
कुणासाठी जन्म माझा
पणास लावून आलो
काच दालनात होती
मूर्त ती पाहून
आलो
फुल एक मग
उगा ठेवूनिया आलो
सुवर्ण धूसर आशा
मनात बांधून आलो
एक ओळख जीवना
नवीन देवून आलो
डॉ.विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा