रक्त गरम आहे
तोवर
लाल कविता लिहून
घे
डोळ्यातल्या
अंगाराला
कागद जाळता येवू
दे
भेटेल ती तेव्हा
रंग
नक्कीच गुलाबी होणार
आपसूक अन गालावरती
काही खुणा उमटणार
प्रणय गीते
बालकविता
विरह थोडा थोडी
उदासी
हा तर मार्ग ठरलेला
चालणार शब्द
प्रवासी
भरतील साऱ्या
वह्या
अन जातील कप्पे
वाया
हरकत नाही यार हो
जगच शेवटी जाते
लया
आपले गाणे भेटते स्वत:ला
आणि काय हवे
आपल्याला
शब्दामध्ये भिजणे
रंगने
क्वचित जमते इथे
कुणाला
विक्रांत प्रभाकर
तिकोणे
http://Kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा