भेटून येता ...
त्या क्षणाला
असे भेटून येता
स्पर्शातून
कृतज्ञता
कधी ओघळता
शांत झाले मन
देवालयी जणू
भगवती तूच ती
व्यापून अणुरेणु
मौनातून गुह्य
किती आकळले
प्रकाशात तुझ्या
जग उजळले
जगणे भेटले
पुन्हा तापसाला
प्रसाद तुझा मी
हातात घेतला
मांगल्य तूची या
आधार मनाला
दिलेस चैतन्य
पुन्हा या शवाला
दे जन्म दे वा
दे मृत्यू मला
पदी तुझ्या मी
हा जन्म वाहिला
डॉ.विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा