अभेट
******
कधी कधी चुके भेट ज्याची हवी त्याची थेट
आणि मग मनी उगा
खंत राहे उमटत ॥
मैत्र खोल मनातले
जिवलग होता होता
राहतेच निसटत
हातात या येता येता ॥
असतात साऱ्या गोष्टी
काय सदा प्रारब्धात
थोडे तरी घडो इथे
ठरवले वास्तवात ॥
पौर्णिमेचा सोस कधी
नव्हताच या मनात
तारकांचा वेध डोळा
लय होता आकाशात ॥
कधीतरी सरतील
काळ मेघ दाटलेले
अन पुन्हा गवसेल
तेच सौख्य निळे निळे ॥
म्हण आशा मनातील
म्हण स्वप्न डोळ्यातील
संचितात कोरली मी
गोष्ट एक उरातील ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com .
☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा