ती फांदी
*****
जळत सुकत मन जातंवठलेल्या फांदीगत
जीवनाचा रस ओला
नकळत हरवत
म्हटलं तर अस्तित्व
असतं कुठे लटकत
पण जीवनाच्या वृक्षाला
नसतो फरक पडत
सुखाचे सागर
भेटतात अनंत
पण का ,नाही कळत
सारेच असतात खारट
आकाशात उंचावले हात
राहतात सदैव रिक्त
असेल प्राक्तन काही
फांदी पुटपुटते स्वतःत
अन् राहते वाट बघत
शेवटच्या वादळाची
सारा उन्हाळा अंगावर झेलत
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा