लीला
*****
आता थांबव रे सारी धावाधाव मनातला गाव
वाहणारा ॥
सरू दे रे यत्न तया जाणण्याचे
जगी शोधण्याचे
उगाचच ॥
जाहली जुनाट पुस्तकांची पाने
केली पारायणे
असू दे रे ॥
जाण तू तो आहे सबाह्य अंतरी
प्रचितीच्या दारी
थांबलेला ॥
अपेक्षा ओंजळी चातकांच्या चोची
तैसी हो मनाची
स्थिती काही ॥
जरी ठाव नसे कधी वर्षाकाळ
डोळ्यात आभाळ
साठव रे ॥
विक्रांत हे बीज दत्ता विरुढले
जाणिवी फुटले
आकाशात ॥
सांभाळ वा जाळ सारे तुझ्या हाती
तुझ्यात चालती
लीला तुझी ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा