डॉक्टर शरद अरुळेकर

डॉक्टर शरद अरुळेकर

****************

काही लोक 

कित्येक वर्ष सोबत राहतात 

पण तरीही दूर दूरच राहतात 

तर काही लोक 

अगदी थोडाच काळ सोबत राहतात 

पण जिवलग होतात 

त्यातीलच एक माझा मित्र 

 डॉ.शरद अरुळेकर

दुसऱ्याची मन जपायची 

जिंकायची ही त्याची हातोटी  म्हणजे

काही जोपासलेली कला नव्हती

हा त्याच्या स्वभावाचा एक भाग होता

पानाचे कोवळेपण 

फुलाचे हळवेपण 

कळ्याची मृदुलता 

पाण्याची शीतलता 

जशी नैसर्गिक असते 

तसे त्याचातील हा गुण आहेत

फार कमी लोकांमध्ये ते असतात

अन् अधिकारी लोकांमध्ये क्वचित असतात

ते करताना शरदचा त्यात 

कुठल्याही प्रकारचा अविर्भाव नसतो 

आपण काही फार मोठे करतो 

असा आव नसतो 

ते त्यांचे जगणे असते 

शरद हा प्रेम कुळातील अन

संत कुळातील  माणूस आहे.

असे मला नेहमीच वाटते

या माणसाशी बोलताना जाणवते 

ही त्याची नम्रता ऋजुता कामसुपणा 

आणि ज्याप्रमाणे 

हिऱ्याच्या एका पैलू वरूनच 

त्याची किंमत कळावी 

तसा तो त्याच्यातील 

माणूसपणा मोठेपणा 

त्याच्या सौजन्यशील वागणुकीमधून

सहज कळून येतो

खरोखर त्याचे आभाळ अफाट आहे 

शरदची कीर्ती मी मित्राकडून 

इतर सह कर्मचाऱ्याकडून 

जास्त करून ऐकली

आणि आपण केलेल्या 

त्याच्याबद्दल ग्रह 

अगदी परफेक्ट आहे 

हे कळून आले 

खरंतर शरद सोबत 

काम करणे मी मिस केले 

त्याच्यासोबत मैत्रीचा काळ 

मला फारसा घालवता आला नाही 

पण जे काही मैत्री क्षण 

स्नेहाचे कवडसे मला मिळाले 

त्याची ओढ किती विलक्षण आहे 

हे मला तो रीटायर होताना जाणवते 

तो रिटायरमेंट नंतर 

सुखी समाधानी आनंदी राहील 

यात शंकाच नाही 

कारण तो  शरद आहे

शरद ऋतू सारखा 

आणि शरद ऋतूतील 

आकाश अन चांदण्यासारखा

शीतल सात्वीक आल्हादक

खरंच त्याच्या सारखी सुंदर गोष्ट 

जगात क्वचितच असते 

त्यामुळे हे चांदणं 

हा प्रेमाचा प्रकाश हे सौख्य 

त्याच्या सहवासात येणाऱ्या 

प्रत्येक व्यक्तीवर 

तो त्याच्या कळत अथवा नकळत 

वर्षांतच राहणार यात शंका नाही 

आणि हा वर्षाव झेलण्याचे

भाग्य घेऊन आलेल्या

भाग्यवान लोकांपैकी मी आहे 

आपण सारे आहोत 

हे आपले महदभाग्यच आहे!

धन्यवाद शरद.!!!

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘

फांदी

ती फांदी

*****

जळत सुकत मन जातं

वठलेल्या फांदीगत

जीवनाचा रस ओला

नकळत हरवत 

म्हटलं तर अस्तित्व 

असतं कुठे लटकत 

पण जीवनाच्या वृक्षाला 

नसतो फरक पडत 

सुखाचे सागर 

भेटतात अनंत 

पण का ,नाही कळत 

सारेच असतात खारट

आकाशात उंचावले हात 

राहतात सदैव रिक्त 

असेल प्राक्तन  काही 

फांदी पुटपुटते स्वतःत 

अन् राहते वाट बघत 

शेवटच्या वादळाची 

सारा उन्हाळा अंगावर झेलत

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘

तंतू

तंतू

****

साऱ्याच या जगाचा चालक रिकामटेकडा 

तोडतो मोडतो फोडतो रचतो उगाच दगडा 

घडती म्हणून घडती काही विचित्र आकार 

संगती वीण संगतीचा पाहता दिसे प्रकार 

का जाहलो कशास प्रश्न प्रत्येक पानास 

फुलतो फळतो गळतो नच सरतो प्रवास 

गणितात बांधलेल्या मज दिसती अपार कविता

सुख भोगते त्वचा ही उगाच रात दिन जळता  

मग हवालदिल मेंढ्या करती भक्ती बोभाटा 

उगा धावती थव्यांनी शोधीत आभाळ तुकडा 

जोडून चिंधी चिंधी पट किती थोर हा रचला 

तंतू असहाय्य पिळला परी  ठाव ना कुणाला

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘

तू आकाश

तू मुक्त आकाश

*************

तू मुक्त आकाश माझे 

मजसाठी विहराया 

झेपावते तुझ्यात मी 

नुरे कुठे माझी छाया 

तू निळा सागर माझा 

खोल कधी उतराया 

हरवते तुझ्यात मी 

माझेपण जाते लया 

तू धुंद पावूस माझा

येते तुज बिलगाया 

थेंब थेंब झेलतांना 

तुच होतो माझी काया 

तू शुभ्र प्रकाश माझा 

घेते मी रे पांघराया 

कणकण उजळतो 

चैतन्यात सजे माया 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘

प्रार्थना

 प्रार्थना

*******

मी आहे तोवर

माझ्या प्रार्थनेला

अंत नाही 

 पण प्रार्थना करणारे मन

त्याला अंत आहे 

म्हणून 

या प्रार्थनेलाही अंत आहे 

पण मी नसलो तरी 

हे जीवन असणार आहे 

हे जगही असणार आहे

म्हणून ही प्रार्थना ही 

असणार आहे.

थोडक्यात जोवर तू आहे 

तोवर जग असणार आहे 

आणि जोवर जग असणार आहे 

तो दुःख असणार आहे 

जोवर दुःख असणार आहे 

तोवर प्रार्थना असणार आहे 

म्हणजेच 

तू जग दुःख आणि प्रार्थना 

या चौकडीचा खेळ 

चालूच राहणार आहे 

तू वजा जग जग नाही 

जग वजा तू तू नाही 

तू  वजा दुःख दुःख नाही

तू वजा प्रार्थना प्रार्थना नाही 

प्रार्थना वजा तू तू नाही.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘*

हृदयी साठवत

हृदयी साठवत

*******

काय सांगू तुज त्याच त्याच व्यथा 

स्वामी गुरुदत्ता अवधूता ॥१

देही जन्मा येता चालणे हा रस्ता 

वाटसरा चिंता ठरलेल्या ॥२

कधी मिळे उन कधी ती सावली 

चालणे पाउली पुढे पुढे ॥३

दुःख वाळवंट सुख हिरवळ  

भोगणे अटळ हे तो रे ॥४

सारे तुझे देणे सारे तुझे घेणे 

मग ते मोजणे कशासाठी ॥५

देशील रे तू ते भोगणे सुखाने 

मुखी गात गाणे तुझे सदा ॥६

विक्रांत जीवनी  चाले दिनरात 

तुज हृदयात साठवत ॥७

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘*

पाहते पाहणे

पाहणे पाहते

**********

पाहणे पाहते सांडूनी निरुते 

पाहीलिया त्याते 

तूचि होशी ॥

तोचि तू आपण तत्व ते तू जाण 

 न लगे साधन 

आन काही ॥

भानुबिंबे विन भासले तम 

ज्ञानदेव वर्म 

अनुवादला ॥

********

कुठलीही गोष्ट पाहायची असेल तर त्यामध्ये मी पाहायची वस्तू तो पाहणारा आणि पाहण्याची क्रिया ही तीन गोष्टी लागतात 

परंतु ज्ञानदेव महाराज म्हणतात की पाहणे आणि पाहते सांडून पूर्णपणे तू जर त्याला पाहिले तर तो तूच होशील.

परमात्मा तत्व पाहायचे असेल तर त्या ठिकाणी हा पाहणारा हरवून जायला हवा. पाहणे सुद्धा नष्ट व्हायला हवे .ज्ञान आणि ज्ञाता याचा निरास झाला पाहिजे.

 आणि एकदा तुला तुझे स्वरूप म्हणजे  तो तूच आहे हे कळले की मग आणखीन काही साधन करायची गरज नाही 

कारण जोपर्यंत भानुबिंब म्हणजे सूर्य नसतो तोवरच अंधार असतो भानुबिंब उगवल्यावर अंधार नावाची गोष्ट ही अस्तित्वात नसते.

 त्याप्रमाणे परमात्मा सूर्य ,परमात्मा रूपी ज्ञानाचा उदय झाल्यावरती इतर साऱ्या अहंकारादी वृत्ती त्यावर आधारलेले ज्ञान याचा आपोआपच नाश होतो 

हे ज्ञानेश्वर महाराज या ठिकाणी उलगडून सांगत आहेत.

सामान्य माणसाला ही गोष्ट अशक्यप्राय वाटते कारण तसा प्रयत्न करू केल्यास त्याला ते साध्य होत नाही किंवा नेमके काय आणि कसे करायचे हेच कळत नाही. त्यामुळे महाराजांचा हा अभंग त्याला साधनेच्या अंगाने पाहता दुर्बोध वाटू शकतो परंतु नीट पाहिले असता सर्व साधनांचे सार या अभंगात आले आहे. अगदी सुरुवातीला ध्यानामध्ये बसल्यावर, शांतपणे बसल्यावर आपण आपले डोळे मिटल्यावर पाहणे सुरू होते अर्थात हे पाहणे आतमधले असते. तिथे स्मृती म्हणजे आठवणी विचार शब्द चित्र या विविध प्रकाराने मन डोळ्यासमोर नाचू लागते. तिथे आत मध्ये पाहणे चालू राहते आणि पाहणारा त्यामध्ये हरवून जातो म्हणजे एकरूप होतो. तर या ठिकाणी सर्वप्रथम पाहणे आणि पाहणारा या मध्ये एक दरी,भेद निर्माण होणे आवश्यक असते. म्हणजे पाहणारा हा त्या पाहण्यामध्ये रस न घेणारा त्यात न रमणारा असा  उपरा किंवा दृष्टा झाला की ती पाहण्याची क्रिया संपूर्णतः बदलते मग ते निखळ पाहणे चालू राहते. त्या पाहण्यात पाहणारा अजिबात स्वतःला विरघळू देत नाही मग ते पाहणे हळूहळू निरस होत जाते. त्याच्या लाटा कमी होऊ लागतात. आणि फक्त पाहणारा शिल्लक उरतो. पाहणे आणि पाहणारा आहे तसे पाहता वेगळे नसतात. त्यामुळे पाहणारा हा पाहणे नसताना च्या अवस्थेत गेल्यावरती जे स्वरूप असते ते आत्मस्वरूपच असते 

त्या ठिकाणी मी पण नसते केवळ शुद्ध स्वरूप अस्तित्वात असते तेच परमात्मा तत्व.

सूर्य उगवल्यानंतर ज्याप्रमाणे अंधाराचा नाश आपोआपच होतो किंबहुना सूर्याचे अस्तित्व म्हणजेच तमाचा निरास .त्याप्रमाणे आत्मज्ञानाचा उदय झाल्यावर सर्व ज्ञान अज्ञान विरून जाते हे ज्ञानेश्वर महाराज या अभंगांमध्ये आपल्याला उलगडून सांगत आहेत.

विक्रांत प्रभाकर तिकोणे.

गिरनार वारी

गिरनार वारी

**********

नसूनही गर्दी हाकलती साधू 

गिरणार बंधू शिखरचे ॥१

कुणी एक नवा फोटो काढू जाता 

नरकाच्या वाटा तया दावी ॥२

कोणी धमकावे फेकीन तो फोन 

किंवा आपटेन धरूनिया ॥३

कोणा निळे शाप कळल्या वाचून 

विचारा तो दीन होय जीवे ॥४

सांगण्या कारण जावे सांभाळून 

अपेक्षा सोडून सौजन्याची ॥५

क्षणभर पहा दत्त चरणाला 

श्रम वेचलेला विसरून ॥६

होऊन चिवट हळू सरकत 

दत्त निरखत पुढे चला ॥७

बोलू द्या साधूला आणि शिपायाला 

कान त्या शब्दाला देऊ नका ॥७

जिथे असे देव तिथेच बडवे 

आम्हा हे तो ठावे सालो साल ॥८

ढळल्या वाचून गिरणार भक्ती 

जावे वहिवाटी  तेथचिया ॥९

नाही असे नाही खंतावतो जीव 

परी राही भाव अभंग तो ॥१०

बोलाव रे दत्ता गिरणार गावा 

क्षणभर जीवा भेटी देई ॥११

विक्रांत संसारी कामी क्रोधी जरी 

तुझ्या पायावरी सरो वारी ॥१२

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘

पाऊस पहिला

पाऊस पहिला

************

पाऊस पहिला नभात दाटला 

मज आठवला गाव चिमुकला ॥

त्या गावामधला तो पथ इवला 

जलमय झाला गंध विखुरला ॥

पथावर त्या ती होती चालली 

दप्तर पेलत वर छत्री धरली ॥

लाल रिबीनी वर घट्ट वेणी

भालावर अन गंध रेखुनी ॥

भिरभिरणारे ते टपोर डोळे 

गर्द काळे अन तेज दाटले ॥

तिला दिसावे वा तिने पहावे 

केली धडपड ती मलाच ठावे ॥

हाका मारणे कुणा मोठ्याने 

डबक्यावरून वा उडी मारणे ॥

प्रताप असले बहुत मी केले 

कुणासाठी हे तिजला कळले ॥

कौतुक भरले डोळ्यामधले 

मग मजवर होते बरसले ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

Not my world

Not my world

*****************

As days are passing

I am becoming 

More and more Unfit  

to the world 

and the work

Corruption

Insensitivity

Reluctance to work 

Laziness 

Arrogance 

Dirty Politics 

Is what 

Most of 

surrounding is

Where you get tools

but no power 

you get place 

but no peace

You get collogue

But no cooperation

And you have to live

with fury and flood

wet and cold

There are fools

around you 

You have to write eassy 

to get rid of them 

And mostly 

You get defeated 

by them .

Bosses are there

to save their skin 

social worker 

cum politician

to achieve their aim

ambitions and dreams.

I think

For this 

One need to be 

become Nut 

Which I can not .

So accepting 

my defeat .

and planning exist.

I think this is not my world.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

तू

तू

*****

तू चांदण्याचे गाणे 

तू मनीचे तराणे 

तू जोंधळ्याचे दाणे

टपोर ग ॥

तू आंब्याचा मोहर 

तू पिकलेले बोर 

तू अपार मधुर 

करवंद ॥

तू पायवाट लाल 

जाते सांभाळत तोल 

तुझ्या चढणीचा डौल  

अवखळ ॥

तू भिजलेले झाड 

तू भरलेला आड 

तू तुफानाचे द्वाड 

वारे तेज ॥

तू जीवनाची ओल

तू काळजात खोल 

तू मृदुल मवाळ

शब्द माझे ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

अधिक देखणे तरी निरंजन पाहणे भावार्थ

अधिक देखणे तरी निरंजन पाहणे  भावार्थ

********************************

अधिक देखणे तरी निरंजन पाहणे योगीराज विनविणे मना आले वो माय ।

या जगात जे पहायचे ते पाहिले, जे जाणायचे ते जाणले, आता हे जग आणि त्याच्या पलीकडे काय आहे.तर हे जे पाहायचे आहे ते काय आहे? तर ते निरंजन आहे !  निरंजन म्हणजे ज्याला काजळी नाही असे तत्व प्रकाशमान तेजस्वी ज्ञानस्वरूप किंवा आपले निज स्वरूप ते हे निरंजन !त्याला आपण ज्ञान असेही म्हणू शकतो, तर ते पहायचे मनी आले आहे

त्यासाठी ज्ञानदेव योगीराज श्री निवृत्ती देवांना विनवणी करीत आहेत 

देह बळी देऊनी साधीली म्यां साधनी तेणे समाधान मज जोडले वो माय ।

ज्ञानदेव महाराज म्हणत आहेत की हे ज्ञान ही स्थिती प्राप्त होण्यासाठी मी देहबळी दिला आहे. देह बळी देणे म्हणजे देहात्म भावाचा बळी देणे. मी शरीर आहे, हा भाव सोडणे ,सुटणे देह बळी देणे म्हणजे गुरु सेवा करता करता सेवेचा परमावधी गाठणे, देह बळी देणे म्हणजे ममत्व सुटणे. तर हे असे साधन मी केले आहे असे महाराज सांगत आहेत आणि ते पुढे म्हणतात की त्यामुळे मला अतिव समाधान लाभले आहे समाधान अशी  स्थिती आहे की जिथे हवे पणाचा अंत झालेला असतो आणि नको पणही अस्तित्वात नसते. आपले अस्तित्व आणि त्या भोवती जी परिस्थिती असते त्यात मन निवांत बसलेले असते ,निवांत झालेले असते. तो निवांतपणा कशानेही ढवळत नाही.

अनंगपण फिटले माया छंदा साठवले सकळ देखिले आत्मस्वरूप वो माय ।

महाराज पुढे म्हणतात की या साधनेमुळे माया छंदात साठवलेले माझे अनंगपणा सुटले 

अनंग म्हणजे ज्याला अंग नाही असा. अनंग म्हणजे कामदेवही, म्हणजेच आपल्या अनंत  कामना , वासना , इच्छा हे देह नसूनही आपल्यात आहेत धन कीर्ती यांची हाव हे अनंगाचे विस्तारित रूप आहे आणि या अनंग पणाचा उद्भव मायेमुळे होतो. अर्थात मायेच्या नादी लागल्यामुळे होतो. ते अनंगपण मायेच्या छंदासकट सुटले, त्यामुळे मला आत्मरूपाचे संपूर्ण दर्शन झाले,ते सकळा ठाई ते वसलेले दिसले

चंदन जेवी भरला अस्वस्थ फुलला तैसा म्या

देखिला निराकार वो माय ।

ज्ञानदेव महाराज म्हणतात मी तो निराकार पाहिला निराकार आणि पाहणे हे बोलणेच विरुद्धार्थी आहे. तर मग तो मी पाहिला हे कसे? तर जसा चंदन जसा सुगंधाने भरून जातो आणि अश्वस्थ पानांनी भरून जातो तसा मी हा निराकार पाहिला आहे. चंदनात चंदनाचा गंध ओतप्रोत भरतो, कणकणात घमघमात सुटतो,त्याच्यामधला तो गंध तो फक्त अनुभवतो. अश्वस्थ जेव्हा हिरव्या कोवळ्या पानांनी बहरून येतो ,पान नि पान लसलसत असते, झळाळत असते ,चैतन्याची पखरण करत असते, त्याच्याकडे पाहताना देहभान उरत नाही त्याचे ते बहरणे त्याच्या नकळत होते. व तो असतो ते केवळ फुलणे होऊन असतो, ते फक्त अनुभवणे असते. तसे हे निराकार पाहणे, हे फक्त अनुभवणे आहे आणि हे ज्ञान झाल्यावर हा अनुभव आल्यावर पुढे. .

पुरे पुरे आता प्रपंच पाहणे निजानंदी राहणे स्वरूपी वो माये ।

मनाची अशी स्थिती होते व ते मन म्हणते की आता पुरे हे जग , हा प्रपंच, या जगाचे ज्ञान, या जगाचा अनुभव, जणू त्याचा मनाला वीट येतो. ते अर्थशून्य वाटते. तो जो निजानंद आहे तो जो आत्मस्वरूपाचा आनंद आहे त्यातच कायम बुडून राहावे ही मनाची अवस्था होते.

ऐसा ज्ञानसागर रखुमादेवीवरु विठ्ठली निर्धारू म्या देखिला वो माय ।

ज्ञानदेवांना हा जो अनुभव झाला आहे, तो निर्गुण निराकाराचा ,चैतन्याचा ,परब्रम्हाचा आहे .परंतु ज्ञानदेव महाराज त्या ज्ञानाला ,सगुणात आणत आहेत आणि निर्धारपूर्वक सांगत आहेत , तो मी पाहिलेला ,जाणलेला ज्ञानसागर म्हणजे दुसरे तिसरे कोणी नसून रखुमादेवीवर विठ्ठलच आहे.

भावार्थ.

डॉक्टर विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

वाम मार्ग

वाममार्ग

*******

दोनचार या पैशासाठी ईमान विकू नका कुणी

पचेल तोवर पचेलही मग घाला घालीन कुणी ॥

चोरावरती मोर होऊनी नका करू आत्मवंचना फेडावे ते लागेल कधी त्यातून सुटका नच कुणा ॥

कमवायला वरचा पैसा अधिकारीही बनतो कुणी त्याहून प्रशस्त राजमार्ग आक्रमितो राजकारणी ॥

हा पैसा जनता नि देशाचा कुण्या इमानी हाताचा 

काढून घास घासा मधला वाटा दिधला सरकारचा

चवली त्यातली खाऊ नका नरक द्वार उघडू नका 

सांगे कळकळीने विक्रांत वाम मार्गास लागू नका ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

पाहताना पाऊस

 

पाहतांना पाऊस

**************

पाहतांना पाऊस मी 

पाऊस होऊन जातो 

जगतो थेंब थेंब ते 

भान हरवून जातो 

ते आभाळ दाटताच

डोळ्यात स्वप्न जागते 

तनमना गोंजारून 

मजला कुशीत घेते 

मी होतो रे तृण पाते 

मी होतो झाड वडाचे 

मी होतो इवले ओढे 

वा पात्र महानदीचे 

ते पाणी खाचरातले 

किवा घरात शिरले 

भेदून छत्री इवली 

देहास बिलगलेले 

त्या हृदयाशी धरतो

मी पाऊस गाणी गातो

मंडुकोपनिषद जणू  

एक नवे आळवतो

ते जगणे त्या क्षणाचे

त्या नाव सुख असते 

सांगीतल्या विन कुणी

जीवास माझ्या कळते

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

कौर सिस्टर

कौर सिस्टर 

*********

आपल्या मनावर 

आपल्या चांगुलपणावर 

आपल्या प्रामाणिकपणावर 

ठाम विश्वास असलेली 

आपल्या कर्तव्यदक्षतेचा 

अभिमान असलेली 

आपल्या नियमिततेशी 

तडजोड न करणारी 

या सर्वातून निर्माण होणाऱ्या 

गर्व आणि दंभाला 

पायाखाली ठेवणारी 

कौर सिस्टर 

सर्वांशी प्रेमाने वागूनही 

नियमाप्रमाणे काम करूनही 

क्वचित कोणी त्यांना 

टोचले  तर दुखावले तर 

सात्विक संतापाने 

त्या घटनेला त्या व्यक्तीला 

भिडणारी बेधडक स्वाभिमानी 

रणरागिणी कौर सिस्टर

कुठलेही काम छोटे नसते 

असे लोक म्हणतात 

पण  ते इवले तरीही  

कष्ट साध्य काम 

त्या सहज करून दाखवतात

त्या हे वाक्य  जणू जगतात

रुग्णालयाचे प्रत्येक काम 

ते स्वतःचे समजतात

त्यासाठी कुठल्याही ऑफिस चे

इंजिनीयरच्या केबिनचे 

दरवाजे ठोठावायला त्यांना 

कमीपणा वाटत नाही

ती त्यांची कामावर असलेली प्रीती कामगाराविषयी असलेल्या स्नेह 

आणि कष्ट करण्याची तयारी 

या गोष्टी त्या जन्मजातच 

घेऊन आल्या आहेत असे वाटते

 वरवर तिखट बोलणारी 

कधी खरडपट्टी काढणारी 

त्यांची वाणी 

स्वतःसाठी  कधीच काही मागत नाही 

मैत्रिणीशी मोकळेपणा 

आळशासोबत द्वाडपणा 

नाठाळाशी तापटपणा 

अन्यायाशी प्रतिकार करत 

आहे त्याचा स्वीकार करत 

जीवनावर  प्रेम करत 

आपल्या ड्युटीला सादर होतात

सदैव वरिष्ठांचा आदर करतात

या अशा अनेक गुणांनी युक्त 

कौर सिस्टर 

आमच्या  हॉस्पिटलमध्ये 

जवळजवळ पूर्ण सर्विस 

त्यां करीत राहिल्या 

मी त्यांना गेली वीस वर्षे तरी ओळखतो 

या वीस वर्षात 

कशाशी तडजोड न करता 

आपली नेकी आणि सत्व

आपले कर्तव्यनिष्ठा न हरवता 

भर प्रवाहात 

प्रवाहाची भीती न बाळगता

प्रवाहात उभे राहत 

जगणारी उर्मी म्हणजे काय

ते दाखवणारी व्यक्ती म्हणजे

कौर सिस्टर 

अन अशी दृष्टी असलेल्या

प्रत्येक व्यक्तीसाठी  त्या 

प्रेरणास्त्रोत आहेत

त्यांना पाट्या टाकणारी 

माणसं आवडत नाहीत 

त्या स्वतःही कधी पाट्या टाकत नाहीत

त्यांना खोटं बोलणारी 

माणसं आवडत नाहीत 

त्या स्वतःही कधी खोटं बोलत नाहीत

 त्यांना राजकारण आवडत नाही 

राजकारणीही आवडत नाही 

त्यांना फक्त माणुसकी 

माणूस धर्म हेच प्रिय आहे 

त्यांच्या रोखठोक स्वभावामुळे 

कधी गैरसमज होतात 

कधी प्रियजन दुरावतात 

पण जे त्यांना जाणतात 

ते पुन्हा त्यांच्याजवळ येतात 

त्या आहेत 

कणखर पण मऊ  

तापट पण प्रेमळ 

कठोर पण स्नेहळ 

तर आता त्यांना आले आहे प्रोमोशन 

त्या रुग्णालयातून जाणार 

पण त्यांच्या जाण्याने 

रुग्णालयाची प्रचंड हानी होणार

माझी तर होणारच

पण त्यांच्या नवीन पदावर  चालल्यात 

प्रमोशन वर चालल्यात

म्हणून त्यांना शुभेच्छा देतो 

आणि त्या नवीन ठिकाणीही 

त्या आपला छाप उमटवणारच 

यात शंका नाही

ऑल द बेस्ट सिस्टर 

*****

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

प्रभू बा

प्रभू बा 

******

आज मज भेटली रे  मूर्तीमंत भगवती 

खोळ बुंथी पांघरुनी आली जी मनुष्याकृती ॥

 चैतन्याची दिव्य ज्योत अवतरे भू वरती 

मंत्र मुग्ध झाले चित्त हालती ना नेत्र पाती ॥

ते मंद मोहक हास्य निर्मळ प्रेमळयुक्त 

ते बोल नीट मोजके ऐकून तोषती भक्त ॥

डोईस शोभते वस्त्र गळ्यात रुळे रुद्राक्ष 

नासिके चमके नथ पाझरती स्नेह अक्ष ॥

ते तेज तपाचे मुखी ते हस्त आशिष देती 

भेटली गंगा मजसी पातलो भाग्य मी किती ॥

मी मागितले आशिष होऊ दे दीप प्रदीप  

अंतरात खोल जात रंगावे या साधनेत ॥

मग उंचावून हात वदे माय ते होईल 

विक्रांत होय कृतार्थ भेटले प्रसाद फळ ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

पाऊस ऐकतांना

पाऊस ऐकतांना

*******

ऐकतांना पाऊस मी 

देहात माझ्या नसतो 

तो नाद ओंकारागत 

खेचून मजला नेतो 

ते नसे टपटपणे 

पानांचे सळसळणे 

कौलांच्या छपराखाली 

लय एक वा धरणे

तो पडता रव कानी 

निशब्द जग हे होते 

हृदयाच्या तालासंगे 

विश्वच स्पंदित होते 

ते वारे ओले गंभीर 

सोसाटत वाहणारे 

होत एकरूप श्वासी 

चिद आकाशात विरे 

हे नाद अनुसंधान 

केल्या वाचून घडते 

ते द्वार महासुखाचे 

मजसाठी उघडते

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

पाहणारा

पाहणारा

********

हरण्याचे भय आता मज नाही 

मरण्याचे भय आता मज नाही

झालो वस्तीकर मी रे दत्त पायी

भोगण्याची लाज आज मज नाही 

त्यागण्याचे काज आज मज नाही 

दिसू आले मन पाहत मी राही 

उजेड अंधार अवघाची भास 

चालला उतारी पाण्याचा प्रवास

कळू येता मग कुठला हव्यास 

घेतला उदार दत्त कारभार 

सरली उधारी चोख कारभार

विक्रांत मनात शून्याचा व्यापार

चालतो बोलतो खेळतो ही बरा

आत उघडला मिटलेला डोळा

आणि मरू गेला सारे पाहणारा

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

विघ्न विनाशक

विघ्नविनाशक

***********

सांगितल्याविन येतात संकट 

नाना ती बिकट  मनुष्याला ॥१

केल्याविना पाप मागे लागे लाव 

जाऊ वाटे जीव भयानेच ॥२

निळीयाचा हार होतो समजत 

विखार तो होत डसू लागे ॥३

अशावेळी देव विघ्नविनाशक 

स्मरे गणनायक आर्त होत ॥४

मग तो कृपाळ करितो सांभाळ 

देऊनिया बळ सात्विकसे ॥५

विक्रांत अवघी सरे खळबळ

होतसे नितळ शांत मन ॥६

पुण्याईचा झेंडा फडके नभात 

वीज येवो वात प्रारब्धात ॥७

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

सत्ता

सत्ता

****

राजे येतात राजे जातात 

क्षणभर टिकतात 

काही काळ दिसतात

अन जसे निर्माण होतात 

तसे अस्तास ही जातात 

कधीतरी कुठेतरी कुणी 

कुठल्यातरी दंतकथेत, पुराणात  

गोष्टीच्या वा इतिहासाच्या 

पुस्तकात जाऊन बसतात

जसे की

विक्रमादित्य चंद्रगुप्त अशोक छत्रपती 

पुष्यमित्र शुंग पौरस सिकंदर मिलिंद 

सातवाहन गुप्त चालुक्य यादव

यवन मोगल फ्रेच इंग्रज पोर्तुगीज

वाढवाल तेवढी यादी वाढते

तर मग तुम्ही 

तुमच्या आणि आमच्या साहेबाचं 

काय घेऊन बसलात

उगवत्या सूर्यास रोज नमस्कार मिळतात मावळत्या सूर्या सर्वच निरोप देतात

मी कुणाचातरी साहेब आहे म्हणून 

मला नमस्कार मिळतात 

माझे कुणीतरी साहेब आहेत म्हणून 

माझे नमस्कार त्यांच्याकडे जातात

प्रत्येक साहेबाच्यावर एक साहेब असतो

प्रत्येक जण हुकूम वाहत असतो

सार्वभौमत्वाचा बुडबुडा तर क्षणिकच असतो

खरंतर सत्ता आहे तिथेच असते 

एक मुखवटा घेऊन उभी असते 

पण त्या मुखवट्या खालील 

चेहरे मात्र सतत बदलत असतात

सत्ता कधी मुकादम होते 

तर कधी कमिशनर होते

कधी सचिव होते तर 

कधी मंत्री पदावर बसते

कशीही असो कुठलीही असो 

पण सत्ता प्रत्येकालाच प्रिय असते

कारण सत्ता हे अहंकाराचे अत्यंत 

मोहक अन व्यापक रूप असते

एक लाट वर येते 

एक लाट खाली जाते 

जीवनाचे चक्र वाहतच असते

पण त्या लाटेवर स्वार व्हायला 

प्रत्येक अहंकाराला आवडत असते

पण अधिकाराची हरेक लाट 

त्या अहंकारा सकट बुडत असते

सत्तेवर अधिकारावर असूनही 

ज्याला या अहंकाराच्या लाटेची  

जाणीव असते

त्याला मात्र ती कधीच बुडवत नसते.

त्याचेच त्या अथांगाशी नाते जुळलेले असते.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

भक्ती दीप

भक्ती दीप 

*******

देई सुख तया जयास ते हवे 

मज न ठकावे दत्तात्रेया ॥ 

देई  धन तया जया त्याचे मान 

मज गुणगान गाऊ दे रे ॥

नको बांधू देवा उरी या पाषाण 

सोन्याचा म्हणून भुलवून ॥

नको मज स्तुती मित्र तेरे स्वार्थी 

वहावा ही खोटी कामासाठी ॥

जग विसरावे अंतरी पहावे 

स्वरूपी राहावे ऐसे व्हावे ॥ 

जन्म मरणाच्या लाख लाख वाटा 

रहावा पेटता भक्ती दीप ॥

विक्रांत तुझिया प्रेमा आसावला 

देह हा अर्पिला पायी सदा ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

गिरनार जग

गिरनार जग 

*********

असे वेगळे  रे जग ते वेगळे 

परी पाहिजे रे तेथ तू चालले ॥

पळू पळू वर प्रेमे येई जरा 

वळू वळू मागे पायरी उतारा ॥

डोळ्यात मुर्त धरा पादुकांना 

क्षण भेट ठेवा खोचूनिया मना ॥

दुखतील पाय होय गैरसोय 

घेई मजा तीही नको रे उपाय ॥

जर कोणी साथ दत्तभक्त भला 

काय वर्णू मग तया त्या भाग्याला ॥

भाव द्विगुणित मग एक एरा 

होय बोलणारा तोही ऐकणारा |

भेटेल दत्त रे भेटेल खचित 

धरू नको शंका मनात किंचित ॥

कळेल ते रूप नच वा कळेल 

आशिष खुण ती  हृदी उतरेल ॥

होईल परीक्षा तिथे तुझी काही 

झालास तर हो सुखे नापासही ॥

परी लिहिणारा तोही एक शेरा 

घडे संग त्याचा क्षण एक जरा ॥

हे रे काय कमी असे या जीवाला 

दत्त जडलेला राहो जगण्याला ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

लीला

लीला

*****

आता थांबव रे सारी धावाधाव 

मनातला गाव 

वाहणारा ॥

सरू दे रे यत्न तया जाणण्याचे 

जगी शोधण्याचे 

उगाचच ॥

जाहली जुनाट पुस्तकांची पाने 

केली पारायणे 

असू दे रे ॥

जाण तू तो आहे सबाह्य अंतरी 

प्रचितीच्या दारी 

थांबलेला ॥

अपेक्षा ओंजळी चातकांच्या चोची 

तैसी हो मनाची 

स्थिती काही ॥

जरी ठाव नसे कधी वर्षाकाळ 

डोळ्यात आभाळ 

साठव रे ॥

विक्रांत हे बीज दत्ता विरुढले 

जाणिवी फुटले 

आकाशात ॥

सांभाळ वा जाळ सारे तुझ्या हाती 

तुझ्यात चालती 

लीला तुझी ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

कृपेचा

कृपेचा 

******

राखला हा देह माझा दत्तात्रेये 

हरवली त्राये एक एक ॥१

अन्यथा असता कधीच सुटला 

फुगा हा फुटला कुण्या क्षणी ॥२

कितीदा आपदी  मज रक्षीयले 

मरणा धाडीले माघारी ते ॥३

कितीदा आणले पुन्हा घरी दारी 

सुटू वाटेवरी जाता जाता ॥४

भरण्या खळगी भुके दोन वेळा 

पोटार्थी  विद्येला  पाठविला ॥५

आणि वर बळे दिला मानपान 

कृपाळ सघन ओघळला ॥६

लायकी वाचून निशाण पै केले 

चिरगुट नेले आभाळाला ॥७

किती किती वाणू दत्ता तुझे ऋण 

तुज ओळगेन  जिवेभावे ॥८

विक्रांत भाग्याचा जाहला दत्ताचा 

आणिक कृपेचा घर केला ॥९

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘