बाळपणींच
सर्वज्ञता, वरी तयातें ॥ ४५३ ॥ ज्ञा.६
देहाच्या आकारी
प्रकाश पाझरे
ज्ञानाचे उजिरे
जगतात ||
जसे का उजेड
सूर्याच्या आधी
येवून जगती
उभा ठाके ||
बालकपणीच
पुर्णत्वे भरून
दशा विसरून
आले ज्ञान ||
हे तर चरित्र
देवा हो आपुले
शब्दात ठेविले
आपणच ||
होवून आरसा
दाविला चेहरा
उपकार भला
जगी केला ||
घेवून शब्द हे
तुमचे उशाला
विक्रांत निजला
ध्यानशेजी ||
डॉ.विक्रांत
प्रभाकर तिकोने
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा