तुझे अश्रू !
क्षणभर मला वाटले
मी वाहून जाणार
त्या तुझ्या
अश्रूत
कायमचा
पण थांबलो आणि
आलो
जीवनाच्या तीरावर
चिंब भिजलेलो
व्यथांनी आणि
वेदनेनी
खूप शिणलेलो
स्वप्नाचे वाहणारे
कपटे
जमा करून
ते अपमान आणि
अतृप्तीचे
ओरखडे मनावर
वागवत
दुभंगलेले माझेपण
घेवून
उभा राहिलो
पडत सरपटत कसाबसा
नाचक्कीच्या
गाळात
तुझी एकही स्मृती
न कुस्करता
तुझ्या अप्राप्तीचे
दु:ख
जणू नशिबाचा वार
होता
कटू कुत्सित आणि जहरीला
पण तो ही साहिला
केवळ तुझ्या
अश्रूंमुळेच
तुझे अश्रूच होते
तेव्हाही
माझे मर्मस्थान
आणि तेच आहेत आताही
माझे बलस्थान
सखी ते अश्रू
तेवढे सांभाळून ठेव
माझ्यासाठी
मी आषाढ होणार
आहे आता
डॉ.विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा