जिंदगीचे नखरे
थांबायचे होते
तेव्हा
रानोमाळ गेल्या वाटा
जागे जरी स्वप्न माझे
भोवतीच्या रुते व्यथा
चढ सारा वाया
गेला
उताराचे कष्ट उरे
चलो यार जिंदगीचे
करू साजरे नखरे
पायाखाली काटे
जरी
पडू खाली पुन्हा
पुन्हा
कधीतरी कुठे तरी
काताळा फुटेल
पान्हा
सारे काही
साऱ्यासाठी
असते का इथे कधी
भरूनही ओंजळीत
आपली नसते नदी
आजचे करू साजरे
प्रेमातील उन
वारे
उद्या मोजू
विरहात
हाती न येणारे तारे
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोने
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा