थांबणे

थांबणे

*******

जर मरे पर्यंत मी

अडकून पडणार असेल

त्याच त्या जगण्यात 

त्याच त्या शब्दात 

अन त्याच त्या आसक्तीत

व अचानक समोर 

येवून ठेपेल मरण

चल म्हणेन 

तेव्हा नसेल बहाणा 

नसेल कारण 

थांबायला .

कुणीच थांबू शकत नाही.

माझी कालची 

अर्धवट पडलेली कथा 

कवितेची अपूर्ण कडवी 

नाही पूर्ण होणार कधी

ती तर कधीच होत नसते .

जर कधीतरी थांबणेच आहे मला

जबरदस्तीने पूर्णविरामाने.

निरूपायाने वेदनेने

आक्रोशाने

तर मग थांबणे हसत

आधीच का शिकू नये मी?

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

पदन्यासी

पदन्यासी

********

कुणाच्या पाऊली 

वाजती पैंजणे

उधळते गाणे 

पदन्यासी ॥१

काही मिरवणे 

होते हरवणे 

काही रे जगणे 

प्रकर्षाने ॥२

देह होतो सूर 

हरवतो जीव 

उलगडे भाव 

डोळियात ॥३

जग सदा अशी 

जग विसरून 

मेघ तो  होऊन 

आनंदाचा॥४

कोसळ अथवा

नको कोसळूस 

आर्द्रता सोडूस 

पण कधी ॥५

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

दर्शन

दर्शन

******

ऊर्जेचे भांडार तुझिया दारात 

माझिया देहात  वीज झाले॥१

जाहलो तटस्थ उगा राहे वृत्ती 

आनंद आवर्ती  निश्चळसा॥२

दिधल्या वाचून दिले मज देणे 

जरी न मागणे मनी आले ॥३

कोण गे तू माय कुठे बसलीस 

वस्त्रन्ना देहास देती झाली ॥४

निर्धन हा रंक केलास सधन 

दिलेस दर्शन कृपाकरे ॥५

विक्रांत लेकरू अजून अजान 

कळेना गहन लीला तुझी ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

क्षमा याचना

क्षमा याचना

**********

कधी निराशेचा आणि कटुतेचा 

क्षण अंधाराचा 

दाटताच ॥१

मुखा येती उगे शब्द ते वावगे 

उसळून वेगे 

रागावले ॥२

लागताच वन्हि जाळू घाले रान

विवेक जळून 

खाक होय ॥३

नको रागावूस तेव्हा मजवर  

दत्त प्रभुवर 

कृपा कर ॥४

तू तो दयावंत कृपाळू अनंत

घेई रे पोटात 

अपराध ॥५

विक्रांत शरण धरतो चरण 

क्षमेचे भूषण 

मिरवी गा ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

पुटी

पुटी

****

दत्त म्हणता म्हणता

दत्त स्थिरावतो चित्ता

 सार्‍या हरवती वृत्ती

 त्याची कणोकणी सत्ता 

अहं दत्ताचे स्फुरण  

ब्रह्म दत्त नाम दोन

म्हणा नभ वा गगन 

राही अवघ्या व्यापून

 दत्त जरी निराकार

घेई भक्तीने आकार

मन बुद्धीच्या अतीत 

 घेई पूजा उपचार 

ऐसा दत्त जाणवा रे 

सदा स्फुरणी ठेवावा 

असे सदोदित जिथे 

त्या त्या क्षणात पहावा

कोण पाहतो कोणाला 

प्रश्न थोरला उरतो

कोहं सोहं जळुनिया 

फक्त तोच तो राहतो 

काय सांगावे शब्दात 

वाचा वर्णाविन उगी 

नाम रूपाची ही सृष्टी

नाही विक्रांता रे जगी 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

हाक

हाक

*****

माझी थकलेली हाक तव कानी 

पडेना अजुनि काय दत्ता?॥१

जळू गेले प्राण सरे माझी शक्ती 

रिक्ततेची भीती फक्त पोटी ॥२

हरवलो रानी धावे अनवाणी 

तुटल्या वाटांनी निशी दिन॥३

 बापा अवधूता किती कष्ट देशी 

परीक्षा पाहसी दिनाची या ॥४

मूर्ख शिरोमणी उद्दाम अडाणी 

विक्रांता जाणुनि क्षमा करी॥५

 नको धनमान नको यशोगान

दाखवी चरण एक वेळ ॥६

नसणे

नसणे

******

विक्रांत जगला अथवा की मेला 

दत्ताचा जाहला आहे आता॥१

कुणी ठेवो नावो कुणी गुण गावो 

चित्ता नाही ठावो कशाचाही॥२

नको धनमान नको यशोगान

दत्ताचे चिंतन पुरे मज ॥३

सरले कारण आता जगण्याचे

नाही मरण्याचे काम उरे ॥४

आहे तिथे आहे जाय तिथे जाय 

आणि सांगू काय मात इथे ॥५

घडले न काही घडणे न काही 

नसणे मी पाही माझे आता ॥ ६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

 

दरवळ

दरवळ

*******

तू एक दरवळ 

होऊन सभोवत 

असते वावरत 

आणि मी माझे 

आभाळ सावरत 

असतो त्यात 

मन ज्या म्हणती 

तेही नसते 

नच सापडते

तुझे पणाचे 

कोंदण भोवती 

दिशा उजळती 

तुझी ओळख 

मनात मुरते 

अन गाणे होते

कधी न सरावा 

आषाढ वाटतो 

तो घन मी होतो 

तुझे असणे 

पुरते मजला

या जगण्याला 

आणि बहाणे 

सार्‍याच सुखाचे

होतात साचे

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

शिकारी

शिकारी

********

तुटलेल्या धनुष्याचा 

नेम सदैव चुकतो 

उलटून बाण पुन्हा 

मारणार्‍या लागतो ॥

लक्ष्य समोर दिसता 

हात  शिवशिवतात 

शिकाऱ्याचे चित्त मग 

साधना विसरतात ॥

शिकार मुळी नसते 

कधीसुद्धा ती शिकार 

मनाचा या मारेकरी

कुणा कसा कळणार ॥

कधी काम क्रोध मोह 

कधी मद व मत्सर 

अचानक येऊनिया 

नाचतात उरावर ॥

शिकारी होता शिकार 

उर्मी साऱ्या मिटतात 

चौहाटी पडते प्रेत 

गिधाडे विदारतात ॥

तुटताच धनुष्य ते 

म्हणुनि जाळून टाक 

शिवशिवताच हात 

दत्ताची करुणा भाक॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

ठरव तू

ठरव तू

*******

आशा निराशेचे सोडून वाहणे

तुझ्या दारी येणे केले देवा ॥१

आहे नाही भक्ती तूच सारे जाणे 

आम्ही तो पडणे तुझ्या दारी ॥२

सकाम निष्काम घडे आंदोलने 

तुझं जे करणे करी देवा ॥३

विक्रांता शोधणे हाती गवसले 

पुढचे पुढले ठरव तू  ॥४

तुझ्या चिंतनात किती सुख असे 

मन होय पिसे आनंदाने ॥५

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

नेई मज

नेई मज

******

दत्ताच्या ही आधी होता जिथे दत्त 

नेई मज तिथं गुरुनाथा ॥१

निर्गुणा नव्हता फुटला अंकुर 

आकारा आकार उमटला ॥२

कारणा कारण कळल्या वाचून 

असे अकारण सारे जिथे ॥३

तया त्या शून्याचा स्फोट होण्याआधी 

कोण कुठे होती कळो मज॥४

असेल धिंवसा मनी हा रे फुका 

जाणणे आणिका खेळ वृथा॥५

विक्रांत तटस्थ उघडून डोळा 

पोहचणे तळा घडेची ना ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

आरक्षण

आरक्षण

********

वाट जिची पाहिली मी सदा 

ती तूच जरी होतीस 

हाय पण किती उशिरा 

चुकल्या गाडीने आली होतीस 

हात अन हातात कुणाचा 

भलताच मिरवत होती

माझेही तसेच काही जरी

वेगळी दुनिया वाटत होती

बरे आता असू देत ग

पुन्हा येऊ नकोस अशी 

पुढच्या वाटा पुढची वस्ती 

थांब मज साठी जराशी 

आणिक तो चालक इथला 

बघ असे कुटील विनोदी 

देई अर्जी आधीच तयाला 

अन घेई आरक्षणाची तसदी

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

बीज

बीजपण हरवता

************

नसण्याचा अर्थ आता 

माझ्या असण्याला आहे 

असण्याचा भास काही 

तर दुसऱ्याला आहे 

जगणे हे व्यर्थ आहे 

असे कोणी म्हणतात 

जगण्यास सार्थ करा 

असे कोणी सांगतात 

माझ्यात हे जग सारे 

स्वप्न सत्य निद्रा भरे 

मीच माझी कळ आहे 

मीच माझे मूळ आहे 

सरणात देह जळे 

हा एक खेळ आहे 

विश्व दाटले माझ्यात

मी अनंत काळ आहे

बीजपण हरवता

वृक्ष वृक्षा गवसतो

आहेपण जाणवता

भास आभास मिटतो

 🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

खेल.

खेल

*****

गर मिलता हमको भी एक नेट 

और हात में एक भली सी बॅट 

यारों हम कुछ और होते 

सिफारिश नहीं होती टेस्टमें खेलने की

तो रणजी में दिखाई पड़ते l

जानते हैं हम कि टैलेंट 

हममें भी भरा पड़ा था l

पर क्या करें यारों हम को 

घर भी तो चलाना था।

खेल एक शौक होता है 

गरीबों के लिए 

या थोड़ा टाइम पास 

थके मनको रिझानें के लिए

उस रास्ते में पर खेल के

ताबाद बहुत बड़ी थी 

और जगह जगह पर नो एंट्री की 

बोर्ड लगी हुई थी 

देखा कई कई बार 

हमने फिर सोचा एक बार 

की मुडके भी नहीं देखेंगे 

यारो ,उसे अब की बार.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

जाणे सामोरी

जाणे सामोरी

**********

गीत कोवळ्या ओठांना 

जाळे संसार वेदना 

तीच आठव नकोशी 

गोड सावळ्या डोळ्यांना 

स्वप्न हरवती कुठे 

कुणा सांगता येईना 

दोन पाऊल सुखाची 

कुणा माझी म्हणावेना

मन गुंतवावे कुठे 

आत वळू नच देता 

झूल सुखाची देखण्या 

घ्यावी जगी वावरता 

जग द्वाड हे कुठले

उभे ठाकले छळाया 

साव होऊनीया लुच्चे 

संधी पाहती लुटाया 

मंद दिव्याचा आधार 

तुझा किती टिकणार 

अन  शिणले भागले 

पाय किती चालणार

जिणे थांबते का कधी

जन्म नाकारुन असा

जाणे सामोरे सार्‍याला 

हाच जीवनाचा वसा

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘.५६१

जाणणे

जाणणे

******

स्वप्न खुळे घडण्याचे

अडविते घडणे रे

माणसाच्या पाठीमागे 

मनाचे या लोढणे रे 

टाकायचे लोढणे हे 

कधी घडतच नाही

टाकायचे यत्न सारे 

सारे लोढणेच होई

कळण्यात लोढण्याला

लोढण्याचा अंत आहे 

घडण्यात घडण्याची 

अन सुरुवात आहे 

जाणणारा जाणतो की

जाणण्यात मुक्ती आहे 

जाणणार्‍या जाणणे

हिच खरी युक्ती आहे 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

मी आहे

मी आहे

********

मीच आहे मीच आहे 

टक लावूनीया पाहे 

मीच आदि अंती आहे

इथे अन्य कोण आहे 

माझ्या विना जग नाही 

कळण्याला कळताहे 

परी सारी विसरून 

कोण इथे धावताहे 

वेदनात ओढवल्या 

बळेचि रडत आहे 

मी आहे  महाद्वारी या

पडूनिया उगा राहे 

बाप सांगे विक्रांतास

हाती एवढेच आहे

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

भजन

भजन

:****

देवाचे भजन कर म्हणे मन 

रेंगाळून पण जाते हरवून 

आणि मग गाव येताच फिरून

 येता आठवण जाते शरमून 

वाट हरवणे पुन्हा भटकणे

पुन्हा आठवणे घडते घडणे 

हरवते मन भटकते मन 

आठवते मन थांबल्यावाचून 

घडे आवर्तन चालले नर्तन 

विक्रांत थकून दत्ताला शरण

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

बाप मारुती कांबळे

बाप

****

तुझ्या ताटातला घास 

देसी माझिया मुखात 

घेशी ओढून जवळी 

किती मोहिनी डोळ्यात 

तुझ्या ताटाला ही डोळे 

तुझ्या भाताला ही डोळे 

आणि कौतुक मिरवे 

माझे पाहणे आंधळे 

तुझ्या शब्दांचे स्पंदन 

माझे जाणतसे मन 

माझे हरवून मन

तुझे उरावे स्पंदन 

बाप मारुती कांबळे 

दावी ज्ञानाचे सोहळे 

बीज पेरूनिया आत 

शब्दी शब्दांविन खेळे 

देव मांडला मोडला 

तुवा त्यागला पूजला 

देव होऊनिया स्वये

देवपणा नाकारला 

जगी थोर तुझी कीर्ती 

जरी निसर्गदत्त शी 

माझा होऊनिया बाप 

पोट भरवून देशी 

विक्रांत जाहला तुष्ट 

स्वप्न साकारले एक 

जरी सत्य तेही स्वप्न 

एक उरले कौतुक 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

मूळपीठ

मूळपीठ

*******

दत्त तोच हरी.

तोच गणपती 

नाम त्याची मुर्ती 

सनातन ॥

 रूप आवडीचे

नाम आवडीचे

स्मरता तयाचे 

प्रेम वाढे ॥

अन्यथा भेदाचे 

नाहीच ते काम

म्हणा राम राम 

दत्त भजा ॥

तरी तोच दत्त 

होवुनिया राम 

पुरवितो काम 

सकल रे ॥

सदगुरू सांगे 

तेच नाम धर 

शब्द ते ईश्वर 

अन्य नाही ॥

नामानुसंधान

नादानुसंधान

आत्मानुसंधान 

एक तेच ॥

विक्रांता दाविले 

दत्तात्रेये नीट 

भक्तीची हि रित

उकलून ॥

नामची ओंकार

शब्द शब्दातीत

शुद्ध मूळपीठ

मातृकांचे ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

दरबार

दरबार

******

भरला होता दरबार बसले होते सरदार 

सत्तेचा आवाज उंच होत होता धारधार 

कधी माणूस तर कधी खुर्ची बोलत होती 

दरबारी सारे जुने गप्प गुमान ऐकत होती 

दरबार्‍यांच्या हाती चाव्या गरगर फिरणाऱ्या 

कोटी कोटी उड्डानाच्या उंच उड्या मारणाऱ्या

सरदाराही माहीत होते दरबारीही जाणत होते  तरीही मान हलवीत जी जी हुजूर म्हणत होते 

सरदाराची मोठी चावी दरबार्‍यांची छोट्या चाव्या काही वेडे पेर त्यात त्यांनी फेकून दिल्या चाव्या

मग त्या आवाज नव्हता वा ऐकला जात नव्हता कानी खणखणाट मोठा कुठे वाहत जात होता

विक्रांत प्यादे एक होऊन खेळ सारा पहात होता अजब दुनिया तुझी दत्ता किती असे म्हणत होता

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

सायरस मिस्त्री च्या निमित्ताने

सायरस मिस्त्री च्या निमित्ताने 

***********************

सुखात सजले क्षणात सरले 

जीवन भिजले वैभवात ॥१

असून भोवती सुख ते अपार 

गेला भोगणार एकाक्षणी ॥२

स्वप्न तुटले डाव मोडले 

भोग राहिले उरामध्ये॥३

हे तो घडते घडतच असते 

परंतु पाहते कोण इथे ॥४

अन प्रश्ना ज्या उत्तर नसते 

डोके फोडते कोण तिथे ॥५

स्वप्नचि असते ज्याचे जगणे 

त्याचे मरणे क्लेषाधिक ॥६

ठाऊक तुजला ठाऊक मजला 

जवळ ठाकला मुक्काम तो ॥७

घडते स्मरण त्याचे दाटून 

येताच घडून असे काही॥८

या मरणाचा खेळ दावला  

मज निशंक केला दत्तात्रेये ॥९

जग रे विक्रांत वा मर आता 

नुरला गुंता कुठेच काही ॥१०

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘..

माझा गणपती महासुखराशी

महासुखराशी

**********

महासुखराशी माझा गणपती

लावण्याची मूर्ती मनोहर ॥१

पाहताच तया हृदयात प्रीती 

ओसंडून येती काठोकाठ॥२

जैसे आकाशात बिंब उगवते 

सृष्टी प्रकाशाते हर्ष भरे॥३

तया परि मन होते उल्हसित 

दंग चैतन्यात अनामिक॥४

तांबूस शेंदरी तनु ती गोजरी

तुंदील साजरी सान गोड॥५

पाश अंकुशादी आयुध हातात 

भग्न एक दात तोही शोभे॥६

वस्त्र भरजरी सर्प कटीवरी

शुर्पकर्णावरी कुंडल ती॥७

दिव्य पितांबर शेला खांद्यावर 

माळा गळाभर सुगंधित ॥८

पाहूनया मूर्ती सुखोर्मी उठती 

डोळे पाझरती आनंदाने ॥९

भाग्यवशे देसी तूच तुझी भक्ती

रुजली विक्रांती कृपा तुझी ॥१०

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘..

कविता प्रयोजन

कविता प्रयोजन

************

शब्द म्हणजे कवितेतील 

एक फुल असते 

फुल उमलते 

वेचले जाते

फुलांमध्ये फुल गुंफते 

आणि एक माला सजते 

मालेचे प्रयोजन 

दैवत असते 

प्रेम असते 

आर्तता असते 

समर्पण असते 

व्यक्त होणे असते 

पण ज्याला 

ती माला वाहायची 

ती वेदी 

तो गाभारा 

तिथे 

जेव्हा कोणीच नसते

तेव्हा ती 

फुले वेचली जात नसतात

माला माळली जात नसते 

आणि कविताही 

उमटत नसते

झाड असते फुल असते 

पण वेचणे नसते.

विखुरल्या शब्दांचे 

निरर्थक वाहणे

आणि हरवून जाणे

कुणाला कळतही नसते.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘..

तिला किंवा मला

 

तिला किंवा मला

************

तिला किंवा मला जाणे होते कधी

सुटताच गाठी बांधलेल्या

आणि ती जाताच सगळी सजली
स्वप्ने विखुरली  वाऱ्यावर 

नसून जायचे  ये जाणे घडून 

हात सोडवून प्रयासाने 

दुःखाचा आषाढ आलाच दाटून 
आकाश भरून आठवांनी 

चाललो त्यातच चिंब गारठून 
रडलो बसून मातीमध्ये 

तुटण्याचे दुःख पाण्यास देऊन 
उरात घेऊन एक शूल

कोण बांधणारा कोण सोडणारा 
प्रारब्ध पसारा प्रत्येकाचा 

वाहतोय वारा कोसळते पाणी 
जातसे वाहुनी कणकण 

अनंत जीवन अनंत मरण 
पुन्हा येणं जाणं तिला मला

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘..

तुपातल्या साखरेस

तुपातल्या साखरेस 

करायाचे असे काय 

विलोपन झाले तरी 
तिची गोडी कुठे जाय 

तैसी देवे देता मिठी 
माझे पण नाही होय 
चाखणाऱ्या कळे फक्त 
देवे केली काय सोय 

भक्ताविन देवा सुख 
भक्तीचे मिळत नाही 
भक्ता विन देवाचे ते 
देवपण उणे पाही

देवभक्त मिसळता 
माधुर्याला सीमा नसे
महासुख याहून रे

आणखी ते काय असे 

डब्यातील साखर ती 
चमच्यात ये बाहेर 
तुपामध्ये पडायला 
असे किती रे अधीर 

दत्त करी पण पिठी 
तिये पार भरडून 
एकत्वा नको कसर
जणू काही रे म्हणून

देव खेळणे नसतो .

देव खेळणे नसतो .

************

कळ दाबता उठतो 

कळ दाबता बसतो 

आशीर्वाद ही देतो

देव खेळणे नसतो॥१

सर्वव्यापी सनातन 

विश्वाचा हरेक कण 

असुनिया निर्गुण 

लीलाधर तो सगुण॥२

देव गाभारी बसावा 

देव हृदयी धरावा 

मुळी नच रे हलावा

प्राणची तो  रे व्हावा॥३

देव स्वतःचं उठावा

भक्तासाठी रे धावावा

 कडकडून भेटावा

द्वैत भेद हा मिटावा॥४

कळ गूढ ती आतली

कुणा क्वचित कळली

खूण  खूणेनी  दिसली 

विद्या विक्रांता फळली॥५

डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे